________________
प्रथमप्रकाश. रीने कहेवा लाग्या के, अरिहंतो, परना सहायनी श्रपेदा राखे नहीं. पनी जगतना गुरु, चंजनी पेठे शीतलेश्यावाला, सूर्यनी पेठे, तपना तेजथी दुःखें जोई शकाय तेवा, हाथीनी पेठे बलवान्, मेरुनी पेठे निश्चल, पृथ्वीनी पेठे सर्व स्पर्शने सहन करनारा, समुबनी पेठे गंजीर, सिंहनी पेठे निर्जय, सलगेला अग्निनी पेठे मिथ्यादृष्टिने न जोवाय एवा, गेंडाना शिंगडानी पेठे एकला, मोटा बेलनी पेठे बलवान्, काचबानी पेठे गुप्त इंडियोवाला, सर्पनी पेठे एकज जगोए दृष्टिवाला, शंखनी पेठे निरंजन, सोनानी पेठे उत्तम रूपवाला, पतीनी पेठे अप्रतिबरू, जीवनी पेठे अटकावरहित गतिवाला, आकाशनी पेठे आलंबनविनाना, नारंड पक्षीनी पेठे अप्रमादी, कमलिनीना पांदडानी पेठे खेपरहित, तेम, शत्रु, मित्र, तृण, स्त्री, सोनुं, पबर, मणि, माटी, अहींनां तथा परलोकनां, सुख, सुख, जव तथा मोदमां तुल्य श्राशयवाला, तथा कारण विना दयामां तत्पर रहेला मनपणाए करीने, जवरूपी समुनमा श्रा मुग्धजगतनो (जगतना लोकोनो) उद्धार करवानी श्वावाला, प्रजु वायुनीपेठे अटकाव रहित, समुअनी मेखलावाली, तथा नाना प्रकारनां गाम, नगर अने वनवाली पृथ्वीपर विहार करवा लाग्या. हवे एक दहाडे प्रनु दक्षिण देशमां जश्ने श्वेतांची नगरी प्रत्ये जताहता, ते वखते तेने गोवालीयाना बोकरा कदेवा लाग्या के,हे देव ! श्वेतांबी तरफ जवानो आ सिको रस्तो बे, पण बच्चे एक कनखल नामें तापसोनो आश्रम आवे . ते मार्गमां हमणां एक " दृष्टिविष" सर्प रहे , अने तेथी त्यां पदि पण फक्त हवामांज उडे . माटे ते मार्ग बोडी दश्ने, आ वांका मार्गेथी पण तमो जाऊँ ? कारणके, जेनाथी कान त्रुटी पडे, एवा सोनानी पण शी जरूर होय ? वली श्राप ते सर्पने जाणो पण बो, कारण के, ते पूर्व जन्ममां एक दपक (साधु) हतो, तथा पारणा वास्ते स्थानकमांथी बहार गयो. जतां
जतां तेना पगेयी एक देडकी मरी गश अने तेनी आलोयणावास्ते एक ' (वीजा) साधुए तेने ते देडकी देखाडी.पण तेतो उलटो लोकोए मारेली
(वीजी) देडकीउँने देखाडी साधुने कद्देवा लाग्यो के, हे नीच,आदेडकी'उ पण शुं में मारी का ? त्यारे ते साधुए मौन रही विचार्यु के,श्रा महानुनाव मुनि सांजरे तेनी आलोयणा लेशे. पडी पडीकमणा वखते पण, ते