________________
वितीयप्रकाश.
२५३ मने तेणे मरवानुं कहेवाथी तुरत मोद जवा कह्यु. तने अहीं सुख होवाथी, तथा मृत्युबाद नरक मलवाथी, जीववावें कह्यु. वली अजयकुमार जीवतां थकां धर्म करे , अने मृत्युबाद अनुत्तर विमानमा जशे, तेथी तेने तेणें जीववानुं अथवा मरवानुं कह्यु. अने कालकसौरिक जीवतां थकां पाप करे , अने मृत्युबाद ते सातमे नरके जशे, माटे तेने तेणें जीववा अने मरवानो बन्नेनो निषेध कर्यो. त्यारे वली श्रेणीके प्रजुने नमीने कडं के, श्राप मारा स्वामी उतां मारी नरकनी गति शी रीतें? त्यारे नगवानें कडं के, पेहेलां ते नरकनुं आयुष्य बांध्यु , माटे तारे त्यां जq पडशे. कारण के जीवने शुजाशुज कर्मों तो जोगववांज पडे. वली हे राजा! तुं खेद नहीं कर ? तुं पननाज नामें पेहेलो तीयंकर थश्श. त्यारे श्रेणिक कथु के, नरकथकी मारा रदणनो को पण उपाय ? त्यारे जगवानें कडं के, जो तुं जक्तिपूर्वक कपिला ब्राह्मणीने हाथे साधुउने दान पावे,अने श्रा.कालकसौरिकने हिंसा करतांबटकावेतोतारं नरकथी रक्षण थाय; बीजो कोई उपाय नश्री. ते सांजव्यावाद श्रेणिकराजा प्रजुने नमस्कार करी, पोताने घेर गयो, एटलामां ते दईरांक देवें राजानी परीक्षामाटे एक साधुने माबला मारतो देखाड्यो. ते जो राजाए शासननी मलीनतानी विकथी, ते साधुने मिष्ठ वचनोथी तेम करतो अटकाव्यो. वली तेणें एक साधवीने गर्मिणी देखाडी, त्यारे राजाए तेणीने पण पोताना घरमां लुपी राखी. पड़ी देवें प्रत्यद थर श्रेणिक राजाने घणीज शावाशी आपी, अने कह्यु के, झें सजामां जेवां वखाण कर्यां हता, तेवाज तमो बो. एम कही ते देवें तेने एक हार तथा वे गोला आप्या. श्रा त्रुटेला हारने जे कोई सांधशे ते मृत्यु पामशे, एम कही ते देव चाल्यो गयो, पढी राजाए ते हार चेलणाने, तथा ते बन्ने गोला नंदाने आप्या. त्यारे नंदाए या लावीने ते बन्ने गोलाने स्तंजमा पठाड्या, त्यारे, एकमांथी बे उत्तम कुंडल तथा बीजामांथी वे सुंदर वस्त्रो निकटयां. पठी नंदाए तेउँने हर्षथी लीधां. पडी राजाए कपिलाने कयु के, तुं श्रद्धासहित जो साधुने दान आपे, तो तने हुँ घणुं धन श्रापुं. त्यारे कपिलाए कडं के, तमो मने बाखी सोनानी मढावो तो पण हुं ते काम करूं तेम नश्री. पनी राजाए कालसौरिकने पण