________________
द्वितीयप्रकाश.
१४७
विगेरे सघलुं, पवनयी चलायमान यती पताका (ध्वजा) सरखुं चंचल बे. जेम पृथ्वीने मेलववाने तें बहारना वैरीउने जीत्या, तेम मोक्ष मेलववामादे अंतरंग वैरीने पण तुं जीत्य ? अने तेमाटे तुं यतिधर्मने अंगीकार करः ? कारण के, हंस पण पाणी मांधी दूधने खेंचे बे. त्यारे ब्रह्मदत्तें क युं, हे जाइ, सारुं युं के तारो मेलाप थयो, हवे तुं यथेवरीतें राज्याने जोगव्य ? वली तपोनुं फल जोगो बे, तो शामाटे हवे तुं तप करे
? त्यामुनिक, मारी पासे पण घणी दोलत हती, पण में जवज्रमणथी डरीने तेने तृणनी पेठे तजी बे. माटे हे राजन्, पुण्यना - यथी सौधर्मा देवलोकी तुं अहीं आवेल बुं, माटे पाटो क्षीणपुण्यवालो ने तुं नीची गतिमां जवानुं नहिं कर ? वली श्रार्यदेशमां, श्रेष्ट कुलमां मोक्ष देनारा या मनुष्यजन्मने पामीने तुं तेने फोगट गुमाव्य नहीं? वली स्वर्गथी व्यवीने की पुष्यवाला यर यपणे नीची योनियोमां टक्या बिये, ते याद बतां बालकनी पेठे तुं केम मुंजाइ रह्या बे ? एवी तें कतां पण राजाने बोध लाग्यो नहीं, कारण के, नियाएं करना
बोधबीज क्यांथी मले ? पढी मुनि पण त्यांची विहार करी गया, तथा अनुक्रमें घाति कर्मना दयथी केवलज्ञान पामी, जवोपग्राहि कमनोदय करी मो गया. पी ब्रह्मदतें पण संसारसुखमां निमग्न थ इने सातसो वर्षो व्यतीत कर्या. एक दहाडो कोइ उलखता ब्राह्मणें तेनी पाथी तेनुं जोजन माग्युं. त्यारे ब्रह्मदतें तेने कर्तुं के, मारुं जोजन तने पचे नहीं, अनेकदाच घणे काले पचे तोपण तुं तेमांथी गांडो बनी शे. पण ते ब्राह्मण नहीं मान्याथी, राजाए तेने तेना पुत्रसहित जमाड्यो पढी रात्रिये ते ब्राह्मण अनहद कामातुर थवाथी, पुत्रसहित, माता, बेहेन दीकरी विगेरेनी साथे तेणे दुष्टाचरण सेव्युं, पढी प्रजातमां तो ते पोताना घरनां माणसोने मोहोडुं पण देखाडी शक्यो नहीं. त्यारे ते ब्राह्मणें विचार्यु के, श्रा दुष्ट राजाए मारा कुटुंबनो घाण कढाव्यो, एम विचारि ते नगरमांथी निकली गयो. त्यां तेणें एक बकरां चरावनारने दूरथी वेलुए करी पीपलानां पानोने बेदतो जोयो, तेने जोइ ब्राह्म विचायुं के, मारुं वैर या माणस वाली शकशे, एम विचारि तेणे तेनो बहु आदरसत्कार कर्यो; अने पढी कनुं के, या राजमार्गेथी, हा