________________
१३२
योगशास्त्र. वांधीने मगाव्यो. वीजो पण कोश् माणस श्रावी रीतें साधुने पराजव करे नहीं, एटलामाटे ते राजा, (मंत्रीने) वंधनसहित नगरमां फेरवी, साधुपासे लेइ गयो. त्यां जश् राजाए नमस्कार करवायी मुनिए तेने
आशिर्वाद प्राप्यो. त्यारे राजाए कडं के, जेणे आपनो आपराध कयों ने, ते माणस था रह्यो, एम कही नमुचिने राजाए देखाड्यो; पड़ी तेए मृत्यु तुल्य दशाने प्राप्त थयेला नमुचिने राजापासेथी, गरुडपासेथी जेम सर्पने तेम गेडाव्यो. पडी राजाए गुरुनु वचन मानीने ते कर्मचंडालने नगरमाथी कहाडी मेव्यो, एक दहाडो राजानी सुनंदा नामे पटराणी पोतानी चोस हजार शोक्यो सहित ते मुनिउँने वांदवा श्रावी. ते राणी पोतानां मुखथी पृथ्वीने पण चंडवाली करती थकी संनूतमुनिने नमी. ते वखते तेणीना ललाटनो मुनिने स्पर्श थवाथी, ते मुनि रोमांचित थयो, कारण के, कामदेव उलनेज जोतो फरे . पठी ते राणी तेमनी रजा लेश अंतःपुरमा गइ, अने संजूतमुनिए रागथी नियाj कर्यु के, श्रा मारा कुष्कर तपनुं जो फल होय, तो आवता जन्ममां हुं पण स्त्रीरत्ननो पति थलं. त्यारे चित्रमुनियें कडं के, मोद देनार तपथी था फलने मागीने, तुं मुकुटलायक रत्नोनो श्रासन तरिके शा माटे उपयोग करे ? वली मो. हथी करेला था नियाणानो हजु पण तुं त्याग कर ? कारण के तमारा जेवाए मोहमा न पडतुं जोश्य एवी रीतें वारतां बतां पण तेणें नियाj तज्युं नहीं; अहो ! विषयनी श्वा बलवती ने !!! पड़ी एवी रीतें, धनशन करी, आयुःकर्मनो दय थवाथी मृत्यु पामी ते सौधर्मा देवलोकमां सुंदर विमानमां देवो थया. हवे चित्रनो जीव त्यांची चवीने पुरीमताल नगरमा एक शेउनां पुत्रपणे थयो. संजूतनो जीव पण त्यांची चवीने कांपिट्य नगरमां ब्रह्म राजानी चुलनी राणीनी कुंखे उपनो. तेपीए चौद महा स्वप्नो जोश्ने, पूर्व दिशा जेम सूर्यने, तेम पुत्रने जन्म
आप्यो. राजाए पण तेनुं ब्रह्मदत्त नाम पाड्यु. ते चंनी पेठे कलाने धारण करतो थको, तथा जगतनां नेत्ररूपी कुमुदने आनंद देतो थको वृकि पामवा लाग्यो. ब्रह्माना चार मुखोनी पेठे ते ब्रह्म राजाने पण, काशीनो राजा कटक, हस्तिनापुरनो राजा करेणुदत्त, कोशलानो राजा दीघं, तथा चंपानो राजा पुष्पचूल, एम चार मित्रो हता. ते पांचे, नंदन