________________
१३१
क्तिीयप्रकाश. ड्याज करे . माटे ज्यांसुधिमां मारु मर्म ते कोश्ने प्रकाशे नहीं, त्यांसुधिमा हुँ तेउँने अहीथी कहाडी मेढुं. एम विचारितेमुष्ट पोताना उपकारीने पण पाला पासे मराववा लाग्यो, कारणके, नीत्रने उपकार करवो, ते सर्पने दूध पावा बरोबर जे. एवी रीते लाकडी उथी मराता ते मुनि त्यांची तुरत तुरत चालवा लाग्या. एवी रीतना मारथी अग्निथी जेमपाणी तेम ते शांत मुनिने पण क्रोध चड्यो. तेना मुखमांथी अकाले वादलां सरखी वरालो निकलवा लागी,तथा पनी जाज्वल्यमान एवी तेजोलेश्या निकली, अने विजलीनी पेठे आकाशमां फेलावा लागी. पनी विष्णुकुमारथी पण अधिक तेजोलेश्याने धरनारा एवा ते मुनिने शांत पाडवामाटे, नय अने कौतुकथी नगरना लोको श्राव्या. ते वातनी खबर पडवाथी सनत्कुमार राजा पण त्यां आव्यो, तथा कहेवा लाग्यो के, हे जगवन् , आपने श्राम कर कंई लायक !! सूर्यथी तपतां उतां पण चंद्रकांत मणिमांथी कंई बलतुं निकलतुं नथी. वली आवा लोकोना अपराधथी थापे कोप करवो, ते कीरसमुनने मथतां तेमांथी फेर निकलवा सर शुं न कहेवाय ? माटे हे नाथ, श्राप कोपने तजो? कारण के, श्रापजेवा तो उपकारी अने अपकारी वन्नेपर तुल्य दृष्टिवाला होय जे हवे एटलामां चित्रमुनि पण तेमानी पासे मिष्ट वचनोथी तेमने शांत करवाने श्राव्या, तथा तेमनां शास्त्रानुसार वाक्योथी, वरसादथी जेम पर्वतपरनो दवानल तेम संजूतमुनिनो गुस्सो शांत थयो. एवी रीतें तीव्र कोपथी मुकाएला ते मुनि पू. र्णिमाना चंजनी पेठे क्षणवारमा शांत थया. पनी लोको पण खमावीने तथा वांदीने पाबा गया, अने चित्रमुनि संभूत मुनिने ते उद्यानमां बेश गया; त्यां जर ते पश्चाताप करवा लाग्या के, आहारने माटे घरोघर जटकवाथी बहु कष्ट पडे . वली आ शरीर तो विनश्वर , माटे तेने आहारथी पोषवानी शी जरूर ? अथवा योगियोने आहार अने श. रीरनी पण शी जरूर ? एम विचारि तेउँए संलेखनापूर्वक चतुर्विध आहारर्नु पञ्चखाण कयु.
हवे राजाए तपास करी के, साधुने कोणे पराभव कर्यो, त्यारे कोए मंत्रिनी वात जणावी दीधी. त्यारे राजाए विचार्यु के, ते पापीए पूजनीयने पण शामाटे ताडना करावी ? एम विचारि तेणे मंत्रीने चोरनी पेठे