________________
१३०
योगशास्त्र. धनी आसपास जेम मांखो, तेम तेर्जुनी आसपास लोको एकठा थया. "कोण ठे?” एम जोवा माटे लोकोए तेजेनां ढांकेला अंगपरथी बुगडं खेसव्यु, अने तेजने उलखी कहेवा लाग्या के अहो! था तो तेज मातंगो. पनी नगरनां लोको तेने लाकडी अने ढेफांथी मारवा लाग्या,ते थी ते कुतरानी पेठे मोहोडुं नीचुं राखीने नगरमांथी निकली गया. एवी रीते मराता थका ते एक गंजीर वनमां आव्या. पडी तेये विचार्य के, आपणा आ दूषितकुलने धिकार , आपणां कलाकौशल्य पण सर्वे बोटेलां दूध सरखां . आपणा गुणोना उपकारने बदले आपणने तो अपकार थाय ने, माटे आ तो शांति करतां उलटो वैताल गुस्से थवा सरखं . माटे आ देहसाणे रहेलां कला आदिक नकामांबे, श्रने तेथी.आ देहनो आपणे तृणनी पेठे त्याग करवो. एम विचारि प्राणत्यागनी श्छावाला ते दक्षिण दिशा तरफ चाल्या. त्यांधी चालतां ते ये एक उंचां पर्वतने जोयो, के जे पर चडवाथी नीचे रहेलो हाथी पण एक झुंडना बच्चा सरखो जणाय. तेपरथी कंपापात करवामाटे जेवा ते उपर चडे , के तुरत तेउये एक मुनिने जोया. पर्वतनां शिखरपर वरसादनां वादलां सरखा ते मुनिने जोश, तेजनो संताप दूर गयो. ते हर्षनां मिशथी कुःखने तजीने, मुनिना चरणकमल प्रत्ये जमरानी पेठे रह्या. पनी मुनिये पणध्यान पूर्ण थयाबाद, तेमने पुब्वाथी, तेये पोतातुं वृत्तांत कह्यु; त्यारे मुनिये कडं के, ऊंपापातथी शरीरनो नाश थाय , पण पूर्वनां कर्मोनो नाश थतो नथी, मादे जो तमारे शरीर तज, होय, तो स्वर्गादिक फल देनार तमो तप करो. एवं मुनिनुं वचन सांजली तेये तेमनी पासेथी दीक्षा लीधी. पठी अनुक्रमें जणतां थकां तेर्ड गीतार्थ थया. वली बह अहम श्रादिक तपथी तेये पूर्वनां कर्मों साथे शरीरने पण कृश कर्यु. पनी त्यांची विहार करता थका तेढ अनुक्रमें हस्तिनापुर श्राव्या. त्यां ते मनोहर बगीचामां तप तपवा लाग्या; कारण के, महात्माने तो मनोहर नूमिमां पण विकार थतो नथी, एक दहाडो संनूतमुनि एक मासनां उपवासने पारणे निदा माटे नगरमां गया. त्यां यासमितिपूर्वक घरोघर जमतांराजमार्गे श्राववाथी नमुचि प्रधाने तेमने जोया; त्यारे मंत्रिये विचार्यु के, मातंगनां पुत्रो मारुं वृत्तांत जाहेर करी देशे, कारणके पापीउने शंका प