________________
द्वितीयप्रकाश.
१३३ वनमां जेम कल्पवृक्षो, तेम साथेज एकेकना नगरमा रहेता . एक दहाडो ते ब्रह्मदत्तना नगरमां श्राव्या, तथा त्यां केटलाक कालसुधी कीडा करवा लाग्या हवे ज्यारे ब्रह्मदत्त बार वर्षनो थयो त्यारे ब्रह्मराजा मस्तनी व्याधिथी मृत्यु पाम्यो. त्यारे ते कटकादिक चार राजार्जए तेनुं मृत्युकार्य करीने मांदोमांहें विचार कर्यों के, ज्यांसुधि ब्रह्मदत्त बालक
त्यांधणामांची केक जणे केक वर्ष यहीं रही तेनी रक्षा करवी. एम ठराव करी ते मांथी त्रणेए तो पोताना वाराप्रमाणे मित्रनां राज्यनी रक्षा करी. पण कोशलाना राजा दीर्घे, बलद जेम खेतरने, तेम मित्रनां राज्यने खावा मांड्यु. वली ते मुर्खे निरंकुश थइने, दुर्जन जेम परनां मर्मोने, तेम गुप्त खजानाउने खोलवा मांड्या वली ते पूर्वनां परिच
-
अंतःपुरमां पण अटकावरहित जवा लाग्यो, कारण के, अधिकार, माणसने प्रायें. अांधलो वनावे बे. पढी त्यां ते चुलनी राणीसाथे एकांतमां रही कामविलास करवा लाग्यो; कारण के, इंद्रियो डुर्वार होय . एव ते सुखें विलास करतां तेनां दिवसो मूहर्त्तनी पेठे जवा लाग्या. तेनी या खराव चेष्टाने ब्रह्मराजाना वीजा हृदयसरखा धनुमंत्रिये जापी.त्यारे तेणे विचायुं के, चुलनी राणीए पोताना स्त्री स्वभावथी या अकार्य करवा मांड्युबे, कारण के, सती खो तो कोइज होय बे: वली विविश्वास राखी, तेने (दीर्घने ) भंडारसहित अंतःपुर सोपवाथी कार्य था, माटे को दहाडो ते दुष्ट, कुमारनुं पण मातुं करशे, कार के, दुर्जन माणस बिलाडानीपेठे पोतानां पोषकतुं पण सारुं करनार तो नथी. एम विचारि तेणें पोताना वरधनु नामें पुत्रने ब्रह्मदत्तने या वात जणाववाने तथा तेने सेववानुं फरमायुं पढी ते मंत्रीपुत्रं ते वात ब्रह्मदत्तने जणाववाथी, धीरे रही नवा हाथीनी पेठे कोपने प्रकाशतो थको, मातानां खराव आचरणने नहीं सहन करीने, कागडो ने कोयल लेइ ते छतःपुरमां गयो तथा त्यां जइ मोटेथी बोल्यो के, या बने पeिd वर्णसंकर होवाथी वधने लायक बे, छाने एवी रीतनां बीजाने पण हुं मारीश. ते सांजली दीर्घ राजाए चुलनीने कयुं के, "कागडो हुँ,
ने कोयल तुं, " एम तेणें जणाव्युं माटे ते खरेखर श्रापणने मारशे, त्यारे राणीए कह्युं के, एवी रीतनां बालकनां बोलवाथी तारे डरखुं