________________
१२७
योगशास्त्र. अने उपलदणथी नीचदी कायना तमाम दोषोवालो. कुष्टी एटले चांमडीनां रोगवालो, अने उपलदणथी अनेक प्रकारना रोगोवालो, श्रने कुणि एटले खंडित हाथवालो, अने उपलक्षणथी शरीरना उपला जागोमां दूषणोवालो, ते सघलाउँने शास्त्रथी हिंसानां फलरूप जाणीने, बुद्धिमान् माणसे ते हिंसाने तजवी. हिंसा कोनी तजवी ? ते हवे दे. खाडे ने. वेइंजियादिक निरपराधी त्रस जीवोनी संकल्पपूर्वक हिंसा तजवी. पण अपराधीयोनी हिंसा तजवानो नियम नथी. त्रस शब्दथी एकैंजिय जीवनी हिंसा तजवानो पण नियम थर शकतो नथी. संकल्प एटले, "श्रा प्राणीने हुं मांस आदिक मेलववा माटे मारी नाखुं" एवी बुद्धिथी हिंसा न करवी. पण आरंजमां थती हिंसानुं पञ्चखाण पाली शकातुं नथी. माटे त्यां जतना राखवी.
हवे जे जीव तथा शरीरने एकांत जिन्न माने , तेना मते शरीरनो नाश थवाथी पण जीवनो नाश यतो नथी. वली जीव तथा शरीरने एकांत अजिन्न मानवाथी, शरीरना नाशनी साज जीवनो पण नाश थाय डे, त्यारे परलोकज ठेरतो नथी, माटे देहथी जीवने जिन्न अचिन्न, एम स्याहादथी मानते इते, देहनो नाश थतां जे पीडा थाय बे, तेने हिंसा कहे . माटे जे हिंसामा मरनारने फुःख उपजे, मनने क्लेश थाय, अने तेना शरीरना नागोनो जेमां नाश थाय, एवी हिंसाने विद्वान् माणसे तजवी. प्राणी, प्रमादथी जे कोश्ना प्राणनो नाश करे बे, ते हिंसा संसाररूपी वृदनां बीज समान . मरनार मरे अथवा न मरे, तो पण प्रमादीने हिंसा लागेज बे, अने अप्रमादीने हिंसा थतां पण हिंसा लागती नथी. वली जीवने नित्य तथा अपरिणामी मानवाथी हिंसा थतीज नथी, अने क्षणिकवादीना मत प्रमाणे तो जीव, क्षणे दणेज नाश पामी रह्यो , त्यारे हिंसा शानी थाय ? माटे जीवने नित्यानित्य तथा परिणामी मान्ये बते कायना वियोगें करीने हिंसा घटी शके , कारण के, पीडा दे, ते, पापर्नु कारण . वली केटलाको एम कहे डे के, घातकी प्राणीने मारी नाखवां, कारण के, तेवा घातकी एक जीवने मारवाथी घणा जीवोनुं रक्षण थाय , ते कहे पण श्रयुक्त, कारण के, सघला प्राणी वीज़ाना नाशथी पोतानुं पोषण कर