________________
१६८
મહાકવિ શ્રી જ્યરેખરસૂરિ– ભાગ ૨ विवेकः पशुनेव ढुं ब्रह्मास्ौण जधान तम् ॥ १४-७ ॥ બ્રહ્માકૃષિ વલાઉ આહણિd, મેહ નરિત વિકિ હણિક. ૩૧
मोहे महारिपो मृत्युमापिते त्रिदशेश्वराः । विवेकस्य शिरस्युच्चैः पुष्पवृष्टि वितेनिरे ॥ १९-७ ।। જય જય નંદા સુર ઉચ્ચરઈ, કુસુમવૃષ્ટિ મિસિ એલગ કરઈ. ૩૯ર
धगय' दुर्नयः पुत्रप्रेम्णा संवर्धितस्त्वया । वयं चौरा इवापास्ता दूरे गौरगुणा अपि ।। ४२-७ ॥ માહ તુમ્હારઈ બેટડઉ, તહિ અહિ કીધા ચેર. ૪૧૦
विवेके सपरीवारे जाते साक्षिणि स क्षणात् । मनमंत्री प्रविश्यात्र निर्वीर्यो भस्मता ययौ ॥ ६३-७ ॥ अस्मिन्नवसरे लब्धावकाशा सा महासती ।
चेतना मुख्यरूपेण पति हंसमुपासरत् ।। ६४-७॥ શુક્લધ્યાન તઉ દીપિઉ આગિ, તિણિ પઈસી મન લાગઉ માગિક ચેતનરાણી અવસર લહઈ, નિવાઈ વરરહ આવી કહઈ કર૦
कल्पद्रुम स्वर्मणि-कामधेनु सच्छन्खमुख्या ददते कदापि किञ्चित् क्वचित् कस्यचिदिष्टवस्तु न सर्वदोऽस्मादपरः प्रतीतः अयं महामंगलमेष मन्त्रो महोत्सवोऽयं सुकृतांगमेषः ।
अयं हि चिन्तामणिरेष रसौषव' नृणा बन्धुरवन्धुरेषः ॥ ४८५-७ ॥ “ એહ જિ મંગલ ઉaછવ એક, એહ જિ માઈ બાપ એ બેઉ
ઈણિ તીથિ ન્હાતાં હુઈ સુદ્ધિ, એ સારસ્વત પૂરઈ બુદ્ધિ, ૪૩૦ • કાદુમ કામધેનુ એ હોઇ, ચિંતામણિ એ અવર ન કેઈ.
