________________
વૃથા ઉપદેશ
૨૫
નિયમમા, સમાજના દુખીમ દુઃખીથી સાડીને, સુખીમાં સુખી માણ- સની ભકિત-સેવાને કેટલો સરળ સિદ્ધાન્ત છે આ અતિથિસેવા,
આર્યધર્મનું ( માત્મ ધર્મનું ગૌરવ છે. આંગણે આવેલા શત્રુ કે મિત્રની સેવા કરવામા આર્યોએ કદી મેઢું છૂપાવ્યું નથી. આજે પણ ગામડામાં આ સિદ્ધાન્તનું પાલન થાય છે. શહેરના વાતાવરણુમાં ઉછરતા માનવો આ સિદ્ધાન્તની ઉપેક્ષા કરે છે, અને તેનું મૂળ કારણ તેમનું રંક માનસ કે શિક્ષણ હોવા કરતાં રાજ્યકર્તાએ બિછાવેલી રાજનીતિ છે * (૨૧) સર્વજ્ઞ ભગવ તના કહેલા ધર્મ ઉપર રાગ ધરવો. એટલે કે -શાસ્ત્રવચનને પ્રમાણભૂત લેખવાં. 'ધર્મ પ્રત્યે અનુરાગ ધરો. આ પ્રમાણે વર્તવાથી જીવનમાં સુખ, શાંતિ અને સંયમન સુસંગ ચાય છે.
(૨૨) ગુણના પક્ષપાતી થવું. જ્યાં જ્યાં ગુણ જણાય, ત્યાં ત્યાં ડગલાં ભરવાં અને તેને સ્વીકાર કરવો. બગલાની એકાગ્રતા કે પતંગની કુરબાનીમાંથી પણ સાર ગ્રહણ કરવો. ગમે તેના દેવ જેવા કરતાં, જડતા ગુણોના અધિકારી થવું, કારણુંકે માનવી માત્રમાં દોષ હોય છે. દેષ રહિત કેવળ પરમાત્મા છે. છતાં સંસારમાં સાચું જીવન વ્યતીત કરવા માટે, જ્યાંથી મળે ત્યાંથી ફૂલ વીણી વીણીને તેની માળા, બનાવી અંતરમાં ધારણ કરવી જોઈએ. કર્યું છે કે, “મળે તો કચરામથી પણ તેનું લઈ લેવુ'
(ર૩) દેશકાળની વિરૂદ્ધ ચર્યાને ત્યાગ કરવોઃ જે દેશમાં અને જે કાળમાં જે વસ્તુ જે ચવી અનુપયુક્ત ગણાતી હોય, એને ત્યાગ કરે. આ રીતે વર્તવાથી રાજનીતિના ભોગ બનવાનો પ્રસંગ નથી આવતું અને આપણું જીવન રૂપી ધમાલમાંથી ઉગરી જાય છે. સુધરેલા ગણાતા માનની દેશ કાળની વિરૂદ્ધ ચયથી આજે આર્ય સંસ્કૃતિને લેપ થઈ રહ્યો છે.
