________________
२४
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર (૧૫) ધન મુજબ વસ્ત્ર પહેરવાં, આજે આ સિદ્ધા-તની કેદનેય પડી હોય તેમ જણાતું નથી. શ્રીમંતો ફાટેલાં વસ્ત્રો પહેરે છે, ગરીબ રોજ દિવાળી ઉજવે છે. શાસ્ત્રકારે વસ્ત્રપરિધાન કરવામાં જે મહત્તા લેખી છે, તેને આજ કોઈ અપનાવતું નથી. પણ મોભાસરના કપડાથી માનવીને સમાજમાં દર જ રહે છે.
(૧૬) શાસ્ત્રશ્રવણ કરવામાં ચિત્ત રાખવું. ધર્મના પવિત્ર સૂત્રો સાંભળવામાં રાજને અમુક સમય વ્યતીત ચવો જોઈએ. લક્ષ્મી પાછળ રાતદિવસ ન ગણનારા ગુણીજન જે તેમને અમુક સમય લક્ષ્મીને ભૂલી જઈ, આત્માની અવિચળ લક્ષ્મીના ગુણગાનમાં ગાળશે તે ભાવિમાં તેમનું બધી વાતે ભલું જ થશે.
(૧૭) અજીર્ણ થતાં આહાર કરવો નહિ. વૈદકના નિયમ પ્રમાણે માનવીએ ભૂખ હોય તે કરતાં બે-ચાર કેળિયા ઊણા ખાઈને ચળું કરવું જોઈએ. તેમ કરવાથી ખાધેલા ખોરાકને હલનચલનમાં સગવડ મળે છે અને તરત પચી જાય છે અને લોહીના રૂપમાં બદલાય છે. સારી જણાતી વસ્તુ હદ ઉપરાંત ન ખાવી જોઈએ; તેમજ ન ભાવતી વસ્તુ જોઈને ભૂખ્યા ન રહેવું જોઈએ.' " (૧૮) અકાળે ભેજન કરવું નહિ. આજે સમયસર ભોજન કરનારા ભવ્ય જીવોજ ગણત્રીના મળશે. સાંજે ઘેરથી ભૂખ્યા રહીને, હોટેલમાં જઈને જમવું ગમે છે, પણ ઘરની નિયમસર રઈ નથી ગમતી. અકાળનું ભોજન આયુષ્યને ટૂંકાવે છે.
(૧૯) ધર્મ, અર્થ અને કામ એ ત્રણ વર્ગ સાધવા. સંસારીને માટે આ ત્રણ અર્થ જ સાધ્ય લેખાય છે, ત્રણેયની સાધના પાછળ પિતાનો સમય નકકી કરનારને મૂંઝાવાને વાર નથી આવતા.
(૨૦) અતિથિ, સાધુ અને દીન-ગરીબ, દુઃખી-માણસની યથાગ્ય ભકિત કરવી. સેવાના ધર્મની કેટલી વિશદ છણાવટ છે આ
