________________
અષ્ટાપદે
૨૨૭
હતા. અને બાીના પાંચસે મમતા 'તપ કરી સૂકી સૈત્રાળનું પારણું કરતાં ત્રીજી મેખલાએ જઇને અટકયા હતા. આ પાંચસે તાપસેએ જ્યારે સુવર્ણ કાન્તિમય અને પુષ્ટ શરીરવાળા શ્રી ગૌતમસ્વામીને ગિરિ તરફ આવતા જોયા, ત્યારે તેએ પરસ્પર કહેવા લાગ્યા કે, આપણે પાતળા શરીરવાળા માગળ નથી વધી -શતા, તે! આ મહાકાય મુનિરાજ આગળ શી રીતે વધવાના હતા? તેમની વાતચીત પૂરી થાય તે પહેલાં જ શ્રી ગૌતમ પનગતિએ તેમની ખાજુમાંથી પસાર થઈને માગિરિએ પહેાચી ગયા. એ જેને તાપમાને લાગ્યુ કે, ઝડપભેર મેખલાએ વટાવી ગિરિશિખરે જઈ ઊલનાર આ મુનિ ાઇ મહાન વ્યક્તિ હેાવા જોઇએ. તેથી જો તે અહીં- પાછા આવશે તે! આપણે તેમના શિષ્યા ચક્ષુ
ހ
ગિરિ ઉપરથી ઊતરતા શ્રી ગૌતમે તાપ્ચાને દીઠા. તાપસે એ -ગૌતમસ્વામીને પ્રણામ કરી વિનંતિ કરી કે, હું તપેતિષિ સહાત્મા'! અમે આપનું શિષ્યત્વ સ્વીકારવાની ઇચ્છા ધરાવીએ છીએ. આપ અમને શિષ્યા તરીકે સ્વીકારે. '
.
૮ સર્વ તી કર શ્રી મહાવીર સ્વામી જ તમારા ગુરૂ થાઓ.’ - એમ ગૌતમ ગણુધરે તે તાપસેને કહ્યુ.
તાપસેએ દીક્ષાને અતિ આગ્રહ કર્યો એટલે ગૌતમસ્વામીએ તેમને ત્યાં જ દીક્ષા આપી. યતિષ્ઠાનાં લિંગને જરૂરી સામગ્રી દેવે એ પૂરી પાડી. તાપસ મુનિએ સાથે ગૌતમામો શ્રી મહાવીરપ્રભુ પાસે જવા ત્યાંથી રવાના થયા. ચાલતાં ચાલતાં અપાર થયે, ત્યાં એક ગામ આવ્યું, ભિક્ષાના સમય થયા જાણી, ગૌતમસ્વામી તે ગામમાં - ભિક્ષા લેવા ગયા. ભિક્ષામાં તેમણે પેાતાના ઉદર પેષણ પુરતી મળેલી ખીરતે સ્વીકાર કર્યાં. ખીર લાગ્યા પછી તુરતજ તમામ સુનિઓને પારણુ કરવા બેસી જવાની આજ્ઞા કરી અને આ શ્મીરથી પારણું કરા, ’ એમ કહ્યું.
