________________
-
-
---
-
-
--
---
-
-
-
-
-
--
-
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર કે, “મિષ્ટાન્ન આરેગ્યાને મને ઘણો સમય થયો છે, માટે પ્રથમ તેજ પતાવું અને પછી આ ઉપહાસ કરનારાઓને શિક્ષા કરૂં. આવું - ચિંતવી તે મહેલમાં ગયા. ત્યાં તેણે પ્રભાતના પારેવાની જેમ, મનગમતાં મિષ્ટાન્ન આરેગ્યા અને રજની ટાણે વિષયભોગને અંગે જાગરણ કર્યું. તે રાત્રી જાગરણથી અને અતિ આહારના અપચાથી તેને વમન (ઊલટી) થઈ. અને શરીરે વ્યાધિ ઉત્પન્ન થયે તૃષાને દાહ પડશે. મંત્રી વિગેરેની ચિકિત્સાથી તે સાજો ન ચ અને અતિ દુઃખથી પીડાવા લાગ્યા. તે પળે તેણે ચિતવ્યું કે, “જે હું આજની રાતે બચી જાઉં, તો ઉગતા પ્રભાતે જ બધા રાજ્યઅધિકારીઓને મોતની સજા ફરમાવું' આ રીતે કૃષ્ણલેસ્યા અને મહારૌદ્રધ્યાનમાં ગળાડૂબ તે કુંડરીક રાજા તે જ રાત્રે મરણ પામ્યા અને નરકે ગયે.'
તેથી હે સભાજનો ! તપસ્વીઓને કુશપણું કે પુષ્ટપણાને કઇ પ્રમાણ નથી. શુભ ધ્યાનજ પરમ પુરૂષાર્થના કારણભૂત છે.' દષ્ટાનમય દેશના સાંભળી કુબેરે સમક્તિ પ્રાપ્ત કર્યું ને ગૌતમસ્વામીને વંદન કરી, તે સ્થાન પ્રતિ વળે,
પંદરસો તાપસે-રાતને સમય અષ્ટાપદ પર્વત પર ગાળી, ઉષાની કસુંબી આભા પ્રગટતાં જ ગૌતમ મહામુનિ પર્વત ઉપરથી નીચે ઊતરવા લાગ્યા
ગણધર શ્રી ગૌતમ જે સમયે રવિકિરણના અવલ બન વડે અષ્ટાપદ પર્વતે ચઢતા હતા તે સમયે, અષ્ટાપદને મેક્ષને હેતુ સાભળી, તે પર ચઢવા આવેલા કેડાન્ય, દત્ત અને સેવાળ વિગેરે પંદરસે તાપસોએ તેમને જોયા હતા. તે તાપમના પાંચસે તપસ્વીઓ ચતુર્થ તપ અને આદ્રકંદાદિકનું પારણું કરતાં પહેલી મેખલા સુધી પહેચી શકયા હતા. બીજા પાંચસો છઠ તપ અને તે પર - અકાદનું પારણું કરતાં ગિરની બીજી મેખલા સુધી જઇ શકયા
