________________
૨૩,
અષ્ટપદે બિંબની કાન્તિમાં ગૌતમસ્વામીની ભક્તિને રસ ભળી ગયે. સર્વેત્કૃષ્ટ ક્ષેત્ર અને નિર્મળ વાતાવરણની મ શ્રી ગૌતમે જિનગુણ ગાયા તેમના મુખારવિંદમાંથી રકુરાયમાન થતા એક એક શબ્દની ગહન પ્રતિભાથી, ચિત્યની રત્ન–માણિક્ય જડિત દિવાલે પણ મુગ્ધ બની ગઈ સંગીતના વિવિધ પ્રકારોમાં પારંગત ઈંદ્રભૂતિ ગૌતમે, જિનપ્રતિમા સમક્ષ એવાં નિર્મળ ભાવના રતવને લલકાર્યું કે, તે સાભળવા હવા પણ રિથર બની ગઈ. અર્ધમિલિત નયને કરદય પ્રસારી, ગૌતમે, “દેજે કેવળ જ્ઞાન વહાલા ?' તે કેટલી કડી લલકારી ને તેમના અને આનંદના અશ્રુઓ પ્રગટી ગય. . - જિનભક્તિમાં સ્થિર, ગૌતમ ગણધર ચિત્વની બહાર નીકળ્યા ને સદા પ્રકુલ એક અશોક વૃક્ષ નીચે બેઠા ત્યાં અનેક સુરાસુર અને વિદ્યાધાએ તેમને વંદના કરી. ગૌતમસ્વામીએ તેમને મેગ્યતા પ્રમાણે દેશના આપી અને તેમણે પૂછેલા પ્રશ્નોના તર્ક શક્તિ વડે જવાબ માયા. દેશના આપતાં પ્રસંગોપાત ગૌતમસ્વામીએ જણાવ્યુ કે, “ સાધુઓ-ઉગ્ર તપ વડે, જેમનાં માત્ર અરિચર્મ બાકી રહ્યાં છે, સાંધાઓ શિથિલ થઈ ગયા છે, અને જીવ સત્તા વડે પ્રજાતે -ધ્રુજતે ચાલે છે, એવા થઈ જાય છે. * - આ વચનો સાંભળી કુબેર દેવને આશ્ચર્ય થયું. કારણ કે શ્રી ગૌતમસ્વામીએ સાધુઓનુ જેવું વર્ણન કર્યું હતું, તેવું તેમનું જ શરીર ન હતુ, બલ્ક ને સુવર્ણ જેવી કાંતિવાળું અને હષ્ટપુષ્ટ હતું. દેવને ભણધર મહારાજનાં વચન સંબંધે સંદેહ થયો.
ગૌતમસ્વામી મન:પર્યવજ્ઞાની હતા, તેથી દેવના મનના વિચારો જાણું ગયા અને ઉપદેશ દ્વારા તેના મનની શંકાને ખુલાસો કર્યો. • “ મુનિપણમાં શરીરનું કુશળતાનું પ્રમાણ એકાંત નથી, પણ શુભ • ધ્યાન વડે આત્માનો નિગ્રહ કરે તે પ્રમાણ છે. તે ઉપર પુંડરીક અને કંડરીક એ બે ભાઈને વૃત્તાંત સાંભળે.
