________________
રાજગૃહી
૧૦
કરતા પછી આગળ વધતાં દીક્ષાને ઉપદેશ દેતા. છતાં માનવી સંસારમાં રહીને જેટલું મેળવી શકે છે, તેથી અનેકગણું વિશેષ સંસારથી પર બનીને પામી શકે તેમ છે.
આજના અભ્યાસીઓ બેલે છે, “બધા દીક્ષા લઈ લઈએ તે સંસારમાં રહે કેણ? તો પછી સંસારને અર્થશે?' આમ બોલતાં તેમને એ પણ સમજાતુ હોય તેમ નથી જણાતું કે, “દીક્ષા લેનારાની સંખ્યા વધવાથી સંસાર કયારે સંસારી શૂન્ય બન્યા છે.” દરેક જીવે દીક્ષાની ભાવના અવશ્ય રાખવી જોઈએ પછી ભલે દીક્ષા અંગીકાર કરાય કે નહિ. પૂણ્યકર્મોના ઉદય વિના દીક્ષા કાંઈ રસ્તામાંથી મળી જાય તેવી વસ્તુ નથી, પણ દર સમયે જીવનમાં દીક્ષાની જરૂર એટલા માટે છે કે, તેને શાંતિની જરૂર છે.” અને સાચી શાંતિ મેળવવાના વિવિધ માર્ગોમાં, દીક્ષાનો માર્ગ શ્રેષ્ઠ છે. દીક્ષાથી સ્વપરનું હિત . સધાય છે. પંચમહાવ્રત પાળતા સાધુ પિતાનું કલ્યાણ તે સાધે છે - જ ઉપરાંત તે સાથે સાથે તેમની સત્તમય પ્રત્યેક જીવનક્રિયા વાતાવરણમાં એવી જાતનું એક દિવ્ય અદલન જગવે છે કે, જેના પ્રભાવથી વિશ્વના જીવોને પણ ક્ષણુની શાંતિ જડે. ઉપાશ્રયમાં વસતાં કે. જંગલમાં વિહરતાં પણ સાધુના અંતરમાં અને બહાર એકજ ભાવના તરતી હોય, “સર્વ જીવોનું કલ્યાણ થાઓ.' જ્યારે આજ ભાવના જીવનમાં ઊંડે ઊતરે છે, ત્યારે આત્માના બળથી– - પ્રકાશથી તે પરિપૂર્ણ બને છે અને ઉદ્ગાર રૂપે અવતાર લે છે ત્યારે તેને પ્રતિષ ઊ ચે–નીચે અને આસપાસ ઘણું અંતર સુધી પ્રસરે છે. જેનું પ્રસરવું હેતુહીન ન હોતાંપ્રત્યેકના આત્મામાં શાંતિનું એક મેજુ ફેકે છે.
દીક્ષાની મહત્તા જળવાય છે, ત્યાં સુધી જે જીવનની મહત્તા પણ જળવાશે કારણ કે જીવનમાંથી જ્યારે દીક્ષાનું નામ જ ભૂંસાઈ જશે, ત્યારે દરેકને એમ થશે કે, “સંસારના આ વિવિધ 1
