________________
૧૨૪
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર
પૂજા ભક્તિ કરતો હતો. ગુસ્સામાં તે બબડ અરે દુષ્ટ યક્ષ તું પણ આ બધું કેમ જઈ રહ્યો છે ? શું મારી સેવાભક્તિનો આજ ઉતર ! આ વચનોથી વાતાવરણ સ્થિત યક્ષના અનુપાન જેવી તાકાત અજુનમાળીના અંતરે ઉભરાણી. અર્જુનમાં બળ આવ્યું, તેણે દોરડુ તેડી નાખ્યું. પછી મંદિરના દ્વાર બધ ક્ષીને ભારે વજી હથિયાર (ગદા) ઉપાડયું, તે હથિયારને એકજ સપાટે તેણે છ પુરૂષોને એક સ્ત્રીને કચ્ચરઘાણ વાળી નાખ્યો. પણ એ તાકાતને તામસી ભાવ તેના અંતરમાંથી ખો નહિ ને તે ગાંડાની જેમ હંમેશાં સાત માણસના ખૂન કરવા લાગ્યો.
એકદા રાજગૃહીની બહારના ઉધાનમાં તીર્થકર શ્રી મહાવીર સ્વામી પધાર્યા. પણ હજુ સુધી રાજગૃહીના દરવાજા ખૂલ્યા નહોતા, કેમકે ગાંડા અજુને સાત માણસનાં ખૂન કર્યાના સમાચાર દ્વારપાળને મળ્યા નહોતા. તે સમાચાર મળ્યા બાદ જ તે દરવાજા ખોલતે.
એટલામાં રાજગૃહીનો એક ભાવિક શ્રાવક હિંમતભર્યા હૈયે શ્રી વરના દર્શને ચાહે તેનું નામ સુદર્શન. આત્માના તેના સુદર્શનપેર તેને દઢ વિશ્વાસ હતો. તે દરવાજા પાસે આવ્યા. દરવાને તેને પડકાર્યો. સુદર્શને કહ્યું, “મારે શ્રી મહાવીરના દર્શને જવું છે, તું દરવાજા ખોલી નખ, અર્જુનની મારા સંબંધી જવાબદારી હું મારે શિરે લઉં છું. તે બદલ તું ડરીશ નહિ.' સુદર્શનના શબ્દો પર દરવાને દરવાજો ખોલ્યો. “
ભક્તિભર્યા હૈયે સુદર્શન ચાલ્યા. મનમા તેને જરાએ ડર નથી. નજીક ગયો ને અર્જુનને માણસની ગંધ આવી. તે ગંધની દિશામાં ગદા લઇને દોડ. અર્જુનને પોતાની તરફ આવતે જોઈ સુદર્શન મરણની તૈયારીમાં લાગી ગયો. છેવટની ભાવના ભાવી લીધી.' અરિહત સિદ્ધ સાધુ અને સર્વજ્ઞ ભગવાને કહેલા ધર્મનું તેણે સ્મરણ કર્યું. . ને પંચપરમેષ્ઠિનું એક મને સ્મરણ કરવા લાગ્યા.
