________________
શાલિભદ્ર-ધન્યકુમાર
૧૨૫
અજુન ગદા લઈને સુદર્શન પર કૂદવા તૈયાર થયો કે તરતજ ગદા તેના હાથમાંથી લપસી ગઈ અને તે એક નિશાનબાજની માફક દૂર ફેંકાઈ ગયે. આ સર્વ પ્રતાપ સુદર્શનના અજબ આત્મ વિશ્વાસ અને દઢ ધમં પ્રેમનો હતા.
સુદર્શને અજુનમાળાને બેઠે કર્યો ને પછી બને શ્રી મહાવીરના દર્શનાર્થે ચાલ્યા. સુદર્શન તથા અર્જુન માળીએ ભક્તિથી પ્રભુને વંદન કર્યું. એક ધ્યાને તેમને ઉપદેશ સાંભળ્યો. સાંભળજ અર્જુનને પોતાના અધમ કૃત્ય બદલ પશ્ચાતાપ થવા લાગ્યા. એક કુશળ વિદ્યા જે રીતે શરીરના સર્વ પ્રકારના રોગો પારખીને તેને યોગ્ય
ઔષધો વડે મટાડી શકે, તે જ રીતે શ્રી વીર, આત્માના ધન્વન્તરી હતા અને અંદરના તમામ રોગોને પારખી લઈ, તેને એગ્ય ઉપચાર કરવાને ઉપદેશ દેતા હતા. જે પ્રાણી તેમના જણાવેલા ઉપચાર - પિતાના અંતરના રોગ પર અજમાવતો તે સદા સર્વદા નિરોગી બની જતા.
અંતરના તાપને વારવા અર્જુન માળીએ પણ દીક્ષા લીધી અને પવિત્ર સંઘમાં દાખલ થયા. હવે અર્જુન માળી નિરંતર બે ઉપવાસનું ! તપ કરવા લાગ્યા. પારણા માટે નગરમાં જ ભિક્ષાર્થે જાય, ત્યાં લેકે તેમને ગાળ દે. * કઈ કહે, આજ માળીએ મારા ભાઈને મા. કેદ કહે, આજ મારા દુષ્ટ મારા પતિને હ. * દેઈ ! ચીડાઈને તેમને લાકડીના માર મારે, કોઈ તેમના પર પથરાના ઘા કરે. આ બધું અનુભવતાં અજુનમુનિ વિચારમાં પડયા. અહો ! આટલા માટે અસમતોલ બનતું શરીર દુઃખ અનુભવે છે તો મેં જેમને ઠાર માર્યા તેમને કેવું થયું હશે?
જ્યારે અર્જુન મુનિ સઘળા તરફથી થતી અપાજના શાંતિપૂર્વક સહવા મંડયા, ત્યારે લેકે સાચી હકીકત સમજ્યા. તેમના તરફ માન બતાવતા થયા. થોડા મહિના આવું પવિત્ર મુનિજીવન ગાળા
