________________
[ ६६ ]
आचारांग - मूळतथा भाषान्तर,
दुक्खं च जाण अदुवागमिस्सं । पुढो फासाई च फांसे । लोयं पास विप्फेदमाणी । ( २५०)
1
जे विडा, पावहिं कम्पेहिं अणियाणा ते वियाहिया । ( २५१ तम्हा - तिविज्जो णो पडिसंजलिज्जासित्ति बेमि । (२५२)
[चतुर्थ उद्देश: ]
आवीलए पवीलए णिप्पीलए, जहित्ता पुथ्वसंजोगं हिच्चा उंब
૧
समं । (२५३)
तम्हा अविमणे वीरे सारए समिए सहिते सया जए। ( २५४)
१ आपीडयेत् २ गत्वा ३ स्वारतः
क्रोधादिकथी आवती काले केवां दुःख थशे ते विचार तथा लोक केवी har क्रोधादिकथी टळवळे छे ते तपाश. [२५० ]
अने ओ कषायोने उपशमावी शांत बन्या छे तेओने परम सुखी करेला छे.
[२५१]
माटे खरा विद्वान पुरुषे क्रोधथी कोइ वखते वळवुं नहि. [२५२ ]
चौथो उद्देश.
(संयम
संस्थित रहेi)
मुनिए सपळी सांसारिक जंजाल छोडी उपशम पूर्वक शरीरने शरुआत मां सादातपथी दम. पछी वधता तपथी दम, अने प्रांते संपूर्ण रीते दमवं. [२५३]
अने एटला माटे पराक्रमी मुनिए शांत मनथी संयममां राग धरी समितिय तथा ज्ञानादि हितकारक वस्तुओने साथै राखी हमेशां प्रयत्नवंत रहे. [२५४ ] १क्षमा २ पवित्रपणे वर्त्तवानी रीतिओ.
