________________
[६४]
आचारांग-मूळ तथा भाषान्तर. पन्नवेमो-" सव्वे पाणा, सच्चे भूया, सवे जीवा, सव्वे सत्ता, ण हंतव्वा, ण अज्जावेतञ्चा, ण परिघेत्तव्वा, ण परियावेयव्या, पण उद्दवेयव्वा । एत्थपि जाणह, णत्थित्थ दोसो” । आरियवयण-मेयं । (२४१)
पुत्वं निकाय : समय, पत्तेयं पत्तेयं पुच्छिस्सामो । हं भो पावादुया, किं भे सायं दुक्खं उदाहु असायं? समिया पडिवन्नेयावि एवं बूया,-सव्वेसि पाणाणं, सव्वेसिं भूयाणं, सव्वेसिं जीवाणं, सव्वेसिं सत्ताणं, असायं २ अपरिणिव्वाणं महन्भयं दुक्खंत्ति बेमि । (२४२)
( तृतीय उद्देशः) उवेहेणं ४ बहियायलोयं । सेसवलोयंसिजे केइ विन्नु । (२४३) अणुवीइ पास, णिक्खिलदंडा जे केइ सत्ता पलियं चयति
१ निकाच्य व्यावस्थाप्य २ अनभिप्रेतं ३ अनिवृत्तिरूपं ४ उपे क्षस्वैनं ५ ततोप्यधिकः ६ कर्म जावq नहि एम करवामां को दोष नथी." आ वचन आर्यपुरुषोनुं छे. २४१]
दरेक मतवालाना शास्त्रोमां शुं शुं कहेटु छे ते तपाशी करीने अमे दरेक मतवालाने सवाल करिए छीए के हे परवादिओ! "तमोने सुख अप्रिय छे के दुख अप्रिय छे"! जो दुःख अप्रिय छे, तो तमारा मुजय वधा जीवोने दुःख महा भयंकर अने अनिष्ट छे (२४२)
त्रीजो उद्देश.
(तपोनुष्ठान) हे मुनि आ धर्मथी बाहेर रहेला पाखंडिलोकनी रीतभातपर तारे कशं ल. क्ष्य नहि आप. अने एम जे वर्ते छे ते वया विद्वानोना शिरोमणि जाणवा
तुं विचारी जो के जेथो आरंभने दुःखनुं कारण जाणी हिंसानां काम पार १ खोटे छे (rrong)
-