________________
... आचारांग-मूळतथा भाषान्तर. म्हा वीरेण रज्जति ।। (१४६) - सद्दे कासे अहियासमाणे, णिविद र णदि' इह जीवियस्स। (१४७).
मुणी मोणं समादाय धुणे कम्मसरीरगं; पंत लूहं ५ च सेवंति, वीरा संमत्तदंसिणो । (१४८)
एस ओघतरे मुणी, तिन्ने, मुत्ते, विरते, वियाहितेत्ति बेमि। (१४९)
दुव्वसु-मुणी अणाणाए तुन्छए गिलाति पतए । (१५.. .
एस' वारे पसंसिए अच्चेइ लोयसंजोयं । (१५१) । - , एस गाए ८ पवुच्चति जं दुक्खं पवेदितं इह माणवाणं, तस्स
१ (श्लोकोय) २ निर्वेिदस्व, जुगुप्सव ३ तुष्टिं ४ प्रातं ५ रूक्षं ६ मुक्तिगमनायोग्यः ७ वक्तुं ८ सुवसुमुनिः ९ न्यायः
अने तेथीज ते रागी नथी थतो. [१४६] ,,
शब्दादि विषयो उपस्थित थतां हे मुनि, तुं तेमा तारी खुशी नहि धारजें. [१४७]
मुनिए संयम धारीने कोने तथा शरीरने तोडदा महतुं. पराक्रमी तत्वदर्शी पुर पो हलकुं अने लूटुं भोजन करे छे. [१४८] ।
. एवी रीते तनार मुनिओ संसारना प्रवाहने तरे छे अने तेओ संसारना पारने पामेला परिग्रहथी मुक्त थरला अने त्यागी कहेवाया छे. [१४९]
तीर्थकरनी आज्ञाने न मानतां स्वेच्छाथी वर्तनारा मुनि मुक्ति पामवाने अयोग्य थाय छे. तेवा मुनिओ ज्ञानादिकथी अपूर्ण होवाथा वोलवा करवामां बहु . अचकाय छे. [१५०] . .
पण आज्ञाने माननार मुनिओ ओ आ दुनिआनी जंजाळयी दूर थया छे तेओ पराक्रमी होवाधी वखणाया छे. [१५१]
[जाळयी छूटै थ] ए वहुं उत्तम रस्तो छे. [तीर्थंकर देवे] जे मनु
