________________
[२६२]
आचारांग - मूळ तथा भाषान्तर.
से भिक्खु वा भिक्खुणी वा उदउल्लं वा ससिणिद्धं वा कायं णो. आम वा पमज्जेज वा संलिहेज पिछेहेन वा उव्वलेज वा उव्वट्टेज्ज चा आयावेज्ज पयावेज्ज वा । अह पुण एवं जाणे, विगतोदर में कार वोच्छिण्णसिणेहे, तहपगारं कार्य आमज्जेज्ज वा जाव पयावेज्ज वा, तओ संजयामेव गामा णुगामं दृइन्जेज्जा । [ ७३९ ]
से भिक्खू वा भिक्खुणी वा गामाणुगामं दूइज्जमाणे णा परेहिं सद्धिं परिजविया' परिजविया गामाणुगामं दूइज्जेज़्ज़ा । तओ संजयामेव गामाणुगामं दूइजेज्जा । (७४०)
से भिक्खु वा भिक्खुणी वा गामाणुगामं दूइज्जमाणे अंतरा से जंघासंतारिमे उदए सिया, से पुव्यामेव ससीसोवरियं कार्यं पादे य पमजेज्जा, से पुव्यामेव पमज्जित्ता एगं पायं जले किच्चा एवं पाय थले किच्चा तओ संजयामेव जंघासंतारिमे उदए अहारियं रीएज्जा । ( ७४१ ) १ भृश मुल्लापं कुर्वन्
मुनि अथवा आर्या पाणीथी भींजायला शरीरने घसवं छोट के दाव नहि तेमज तपावं करं पण नहि. (किंतु पोतानी मेळे पाणीने पडवा देवं ) अने ज्यारे शरीरपरथी सघळी भिनाश उडी जाय त्यारेज शरीरने घसवूं छांटं के दाव तथा तपाव. अने त्यार बाद ग्रामानुग्राम फरघानुं शरु कर. [ ७३९]
मुनि अथवा आयए ग्रामानुग्राम फरता मार्गमां म्ळेला गृहस्थो साथे वहु वक्रत्रकारो करतां नहि चालवं, किंतु संभाळ पूर्वकज चालता रहेनुं [७४०]
मुनि अथवा आर्याने ग्रामानुग्रांम फरतां वचगाले जंघा प्रमाण पाणी उतरवानुं आवे त्यारे तेमणे आखा शरीरने प्रमार्जन करी एक पग जळमां घरतां अने एक पग स्थळमां धरतां संभाळपूर्वक रूडी रीते ते जळमांथी पसार बुं [ ७४१]
१ साथळ.