________________
६२७
परिवेदः १५ करीने राग रति अरति वर्जित एकचित्ते प्रा श्रुतदेवी विद्या चैत्यालयमां जपे तो सर्वऊःख हणी परम निवृत्ति एटले मोदकारी होय.ते श्रुतदेवी ते जिनेवाणीज जाएवी केमके जिनवाणीने श्रुतदेवी आगममां कही.
ते पाठ ॥ अकरमत्ताहिणं जंचपढिळणप्रयागमां णवितेखममतवं जिणवयणंविणिग्गियावाणि ॥ए गाथानी टीकामां वाणीनेज श्रुतदेवी कही बे, इहां कोई कहशे के टीकाकारनोतो व्यंतरादि प्रकारनी श्रुतदेवीथापवानो अभिप्राय संनवे बे,पण वाणिनो संनवतो नथी, तेने कहिए के तत्वदृष्टिए विचारवं के प्रश्नकारनुं श्रुतरूप देवतानु स्थापन अनेव्यंतरादि प्रकारना श्रुतदेवतानोनबापन ए थनिप्राय जणावीने वाक्यार्थ उपपत्तिए करी श्रुतरूप देवतानु खमण अने व्याख्यानांतरे करीने अहत् पादिकी श्रुताधिष्टातृ देवता एटले जिनेवाणी रूप श्रुतदेवीनु टीकाकारे स्थापन करघु पण व्यंतरादि प्रकारनु स्थापन एकांते न करयु,केम के व्यंतरादिप्रकारनी श्रुतदेवता बीजानना कर्म खपाववानणि समर्थ न होय पण श्रुतरूप देवता कर्म खपाववानपी समर्थ होय, ए प्रश्नकारकनो अभिप्राय जांणिने टीकाकारे जिनेवाणी रूप श्रुतदेवानु स्थापन करी प्रश्नकारकना बन्ने अनिप्राय खंमन करचा संनवे , पण व्यंतरादि प्रकारनु स्थापन