________________
चतुर्थस्तुतिनिर्णयशंकोद्धारः १५७ कहेवी कही तेमज श्रीअंगचूलियासूत्रमा पण देववंदनमा वईमानथुई कहेवी कही.
॥ते पाठ ॥ अमुगसुयखंधश्रंगनदेसावणियं वा नं. दिकमावणियं वासनिकिवं करेह एवं देवे वंदावेह तन वतियाहिं थुइहिं देवे वंदिय बारसावत्तं वंदणं दे “थस्यार्थः" अंग उदेसावणने काजे अथवा नंदिकमा वणने काजे हे जगवन वासनिदेप करो एमज देव वंदावो, एम कहीने वधती एटले वईमान थुइ वडे करी देववांदीने द्वादशावत वंदणा दे, नंदिकढावणीनो सत्तावीस श्वासोश्वासनो कासग्ग करे ॥ ए पूर्वोक्त पाठमां वईमान थुइए चैत्यवंदना कही तेमज श्रीवृहत्कल्प नाष्यादिक पूर्वधर पूर्वाचार्योना ग्रंथोमांत्रण थुइए चैत्यवंदना कही ते पाठ अनुक्रमे नव्यजीवोने ज्ञापन करवाने लखीएबीए ॥ प्रथमहत्कल्पनाष्य.
॥पाठः॥ निस्सकडमनिस्सकके वावि चेए सोहिं थुइ तिनि वेलंब चेश्याणि नातं इक्विकया वावि ॥१॥
॥ गाथार्थः ॥ एक निश्राकृत चैत्य तेने कहिए के गबना प्रतिबंधथी बन्यो जेमके ए अमारागबनो देरासर ने बीजो अनिश्राकृत चैत्य ते तेना उपर कोई गबनो प्रतिबंध नथी ए सर्व जिनगृहमांत्रण थुइ कहेवी