________________
१०२
परिच्छेदः ५ सागरसूधी, संसारसमुद्रमां नम्यो. तथा उत्सूत्रने श्राचरतो जीव, जलीरीते चीकणांकर्म बांधे. वली माया मृषाएकरी संसार वधारे. वली जे प्रांणी नन्मार्गनो उपदेशकरि मार्गनो नाशकरे. गुप्तहृदयी मायावी शताचारी ससल्ली जीव, तिर्यचनु आयुष बांधे. अथवा नन्मार्ग उपदेशकरी, जिनेश्वर माहाराजना चारित्रनो नाशकरे. एहवा व्यापन्न दर्शन एटले सम्यक्त्वज्रष्ट पुरुषोनुं देख पण रूडुं नही. इत्यादिक आगमनां वचन सांजलीने पण, पोताना प्रायहरूपी ग्रहमां ग्रस्त चित्त थयोथको, अन्यथा कहे. एटले सूत्रविपरीतप्ररूपणाकरे. ते प्राणी, नथी जेहनो पार एहवा यासंसार समुद्रमां, श्रागामी घणा उखनार अंगीकार करवायी महासाहसिकपणुं अंगीकार करे. इहां शिष्य कहे शुं बागम अर्थनो अजाण पण, कोई अन्यथा वाद अंगीकारकरे?
गुरु कहे. दीसे. जखमाकालमा घणा वक्रजम महासाहसिक रुद्र बीहामणा नव पिशाचथी नहीं मरताथका अनेक प्राणी, पोतानी आत्मिक बुद्धि व्यापरित युक्तिए करी, एटले पोतानी मतिमां आव्यु ते युक्तिए करीने विधि प्रतिषेधमां प्रवला. एटले कोई क्रिया श्रागममां न कही होय तोपण ते करवाने प्रवर्ने. अने
