________________
१००
परिच्छेदः ५ ___ एपाठमां शिष्ये प्रश्नकस्युं जे सूत्रमा का, ते तो गीतार्थ प्ररूपण करे, पण सूत्रमा न कहेला विचार,लोकोए पूढे बते गीतार्थोने शुं कहेवु नचितडे.
तेवारे गुरु कहेते. जो वली प्रयोजने थयेनुं अनुष्टान, अथवा सिझांतमा करवापणे न कह्यु, चैत्यवंदन
आवश्यकादिकनी पेठे, अने निषेध पण करयु नही प्राणातिपातादिकनी पेठे, एटले चैत्यवंदनामें मद्रादि विधि तथा जघन्यादिक नवप्रकार एहवीरीते करवा, एह प्रतिपादन पण न करयुं होय अने प्राणातिपासादिक निषेध्यं तेम निषेध पण न करयुं होय एहवां अनुष्टांन अथवा लोकोमा घणा कालनां प्रवर्तेलां निर्वद्य अज्ञातमूल अनुष्टांन होय ते पण स्वमति विकल्प दोषथी गीतार्थ निषेधे नहीं तो, आगमोक्त अनुष्टांन तो नज निषेधे. ए अनुष्टांन न करवां एह परने नपदेश न करे. केमके संसारध्थिी जय पामेला आगमतत्वना जाण गीतार्थ, ते एम श्रीनगवती सुत्रोक्त
आलोचना करे ते कहेले. जे हे मद्दक अर्थ, हेतु, प्रश्न प्रतिवचन, अणजाएयो, अणदीतो, अणसांनल्यो, अथवा विशेषे अजाएयो, घणालोकोमें कहे, प्ररूपे, देखाडे, निर्देशकरे, उपदेशकरे, ते अरिहंतनी आशातनाएं
