________________
ए४
परिच्छेदः ५ जेम ननीदृष्टिवाला पुरुपे दीवाढतां देखी जेवस्तु ते वस्तुने दीवो गए बते पण भूलता नथी. तेम बहुश्रुत पुरुष पणं प्रागमविसर्जन थए थके पण आगमनी वार्ता जूनता नथी. जेम श्रीदेवगिणिदमाश्रमणे, केटनोक पागम विसर्जन थयाथकां पण,आगमनी वार्ता भूल्या नही. ते वार्ता चूर्णादिकमां गुंथी. ते आगमोक्त बहुश्रुत परंपरागत आचरणा जाणवी. ते प्राचरणाथी सत्रविरहे सम्यग्दृष्टिपुरुषोने सर्वअनुष्टान जाएया जाय, ते जीत कहेवाय. ने जीतनेज समयकुशल प्राचरणा कहे ते प्रागनीगाथामें प्राचार्य स्पष्टपणे जगावे ॥
पूर्वकालमा धर्मीजनोमें जीव तो हतो अने वर्तमानकालमे जीवेडे. वली आगामीकालमें जीवशे. जैन शास्त्रमें ते जीत ने समयकुशल आचरणा कहे.॥२४॥ तेवास्ते जो अज्ञातमून होय, एटले जेहनी खबर न होय के, या आचरणा किया कालमें किये आचार्ये चलावी. तेहने अज्ञातमूल कहीए. एहवी अझातमूल प्राचरणा, हिंसारहित शुनध्याननी जननी होय अने प्राचार्योनी परंपराए करीने प्राप्तहोय, ते पाचरणाने सूत्रनी पेठे प्रमाणभूत मानवी जोइए ॥ २५॥ बे गाथानु नेनुअवतरण ॥ जीव्यो जीवे ने जीवशे, धर्मी