________________
ए
परिच्छेदः ५ होय. तेने प्राचार्य, बागली गाथाए दरसावे. ॥ किंतु जे अनुष्ठान शुनध्याननां जनक होय. अने कर्मोना क्ष्यकरवावाला होय. ते अनुष्टान निश्चेज शास्त्रनां अंग बे. शास्त्ररूपसमुद्रना विस्तारमेंज कह्यां थकां जांणवां. तेवास्ते शास्त्रमें एम कडंडे. ॥२॥सर्वशुनअनुष्टाननां कहेवावालां द्वादशांग. केमके, द्वादशांग जे जे ते, रलाकरसमुद्र. अथवा रलोनी खांणि सरीखां ने. ते वास्ते जे शुनअनुष्टान डे ते सर्ववीतरागनी आझा होवाथी सुंदर. ते श्रुतरलाकरमें २१ मूलसूत्रोना व्यवच्छेदें,एटले विल्छेद हुवा. अने बिंडमात्र वर्तमानकालमें धारणकरयां बतां, अर्थाबिंउमात्र मूलसूत्रने रहेथके, तेसूत्रथी सर्व अनुष्टाननु विधान केम जांएयुं जाय. तेवास्ते आचरणाथीज सर्वकर्तव्यमें परमार्थ जाएयो जायजे.॥२॥त्रण गाथानो नेनुं अवतरण ॥ दिवससंबंधि प्रायश्चित्त टालवाना कायोत्सर्गादिक. तथा स्तुतिस्तवादिकेकरी जघन्यादिक नवप्रकारनी चैत्यवंदना. इत्यादिक कर्मक्ष्य करवावालां, शुनध्याननां जनक अनुष्टान, ते शास्त्रनां थंग. एटले सूत्रमा न कह्यां होय तोपण सूत्रमा कहेला ज जाणवां. केमके, सर्वनिरवद्य अनुष्टान करवानी आज्ञा वीतरागनी. ने ते सर्व निरवद्यअनुष्टान- कथनकरवावालां सिझत. पण देवादिकने सामायक