________________
(१७८) वानां कह्यां छे.
अन्न पुण्य, ते अन्न आपवाथी थाय छे. पाण पुण्य, ते पाणी आपवाथी थाय. वस्त्र पुण्य, ते वस्त्र आपवाथी थाय. शयन पुण्य, ते मुनिने संथारो आपवाथी थाय. लेण पुण्य, ते मुनिने जग्या विगेरे उतरवा आपवी ते. मन पुण्य, ते मन शुभ प्रवर्गवाथी लागे ते. वचन पुण्य, ते गुणी पुरुषना गुण गावाथी थाय. काय पुण्य, ते कायाए देव गुरुनी भक्ति करवाथी पुण्य बंधाय ते. नमस्कार पुण्य ते देव गुरु स्वामी भाइने नमस्कार करवाथी बंधाय ते. 'श्रा मुजब नव प्रकार छे. इहां कोइने शंका थशे के आ जिनप्रतिमानी पूजा शेमां श्रावी ? ते विषे जाणवू जे मन वचन कायाए करी भक्ति करवी तेमा जे समास थाय. तथा जीवदया पण मन वचन कायाना पुण्यमा श्रावी जाय. कारण जे कोइ जीवने दुःख न देवं ने सर्व जीवने सुख करवु तथा देव गुरु उपकारीनी भक्ति करवी एमां शुभ मन वचन कायाथी पुण्य बंधाय छे, तेथी एमां सर्वे समास थाय छे. प्रश्नः-१०७ व्याख्यान करवाने योग्य कोण ?
उत्तरः-आचारांगजीमां छापेली प्रतमा पाने १९५ मे सोल वचन जा. णे ते उपदेश देवाने योग्य होय. ते सोल वचन नीचे मुजब.
१ एक वचनना शब्दो:-वृक्ष, घट, पट, नर, सुर,ए संस्कृत. रुखो, घडा, पडा, नरा, सुरा ए प्राकृत भाषा. जे जे एक वचन होय ते एक वचन जाणे. · २ द्विवचन जाणे, वृक्षौ, घटौ, पटौ, सुरौ, ए संस्कृत भाषामां. रुख्खा, घडा, पडा, नरा सुरा, ए प्राकृत भाषा.
३ बहु वचन जाणे, वृक्षा, घटा, पटा, नरा, सुरा,ए संस्कृत, रुख्खा, घडा, पडा, नरा, सुरा ए प्राकृत भाषामां बहु वचन. ए द्विवचन साथे
