Page Text
________________
पुन्निओ नाम दीवू. दलद्री रांकनीपरे वध्यो. ते एकदा मामाए दीठो ते पोताने घेर तेडी गयो. तेज राते मामार्नु घर चोरोए लूटयु. त्यांथी बीजे ठेकाणे गयो, ते ज्यां जाय तेने त्यां चोर लुटे अथवा अग्नी लागे, ने आपदा पामे. हरकोइ विपत्ति तेने आवी पडे. आवी स्थितिजोइ कोइ उभो राखे नहीं ने लोक निंदे के आ तो बलती उपाधी छे, एवी अनेक प्रकारे लोक निंदा करे. ते सांभली मन उद्वेगता पाम्यु. तेथी परदेश गयो, ते तामलीप्त नगरमा रह्यो. त्यां विनयधरशेठ वसतो हतो, तेने त्यां सेवंकपणे रह्यो तेज दिवशे विनयधर शेठने त्यां आग लागी. तेथी घरमांथी हडकाया कूतरानी पेठे काढ्यो. तेवारे पश्चाताप करवा लाग्यो. पू. वन करेलु कर्म निंदतो हवो. जे जे कर्म स्ववशपणे करे छे. ते कर्म उदे श्रावे सारे परवशपणे भोगवां पडे छे एवी निंदा करता त्यांथी बीजे ठेकाणे जाय छे. एम करतो समुद्रने काठे गयो ते दिवशे धनवान नामे शेठ वहाणे चडे छे. तेनो सेवक थइने वहाणे चड्यो, ते वहाण कुशले करी परहीपे पहोच्यु त्यारे निपुनिओ विचारवा लाग्यो के आ अचरीज जेवु लागे छे. जे हुँ चड्यो छतां वहाण भाग्यु नहि, एवों विचार करे छे एटलामां दुष्ट देवे दंडे करीने वाहाणने भाग्यु. निपुणीओ समुद्रमां डुब्यो त्यां पाटीयु जड्युं तेने आधारे समुद्रने कांठे आव्यो त्यां गाम छे ते गामना ठाकोर पासे चाकरपणे रह्यो. त्यां धाड पडी, ते धाडीए ठाकोरनो छोकरो जाणी मारी पीटी धाडमा पकडी लइ गया. ने पोतानी पल्लीमा राख्यो. त्यां बीजा पल्लीपतीए श्रावी पल्लीनो विनाश पमाड्यो तेथी पल्लीपतीए काढी मूक्यो. ते विलीना वृक्ष नीचे जइने बेठो तो उपरथी बिलुं पडयु तेथी माथु फूटयुं त्यौथी बीजे ठेकाणे गयो एम एक हजार ठेकाणे भन्यो. ज्या ज्या जाय त्यां चोरनी, पाणींनो, अग्निनो परसैन्यनो, मरणनो एवा उपद्रव थाय. तेथी ज्यां जाय त्यांथी काढी मूके एम दुःख भोगवतो अटवीने विषे गयो. त्यां सेलक नामें जक्ष छे. ते महा प्रभविक छे ते जक्षने माटे एक चिचे करी आराधन करतो हवो.
| SR No. | 010830 |
| Book Title | Prashnottar Ratna Chintamani |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Anupchand |
| Publisher | Jain Prasarak Gyanmandal |
| Publication Year | 1906 |
| Total Pages | 300 |
| Language | Hindi, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 11 MB |