________________
१५८ श्रीमद् राजचंद्र प्रणीत मोक्षमाळा. दीनप्रजाने चूशीने भंडार भरवानो राजाने उपदेश आपशे. शीयळभंग करवानो धर्म राजाने अंगीकार करावशे शौर्यादिक सद्गुणोनो नाश करावशे. मृगयादिक पापमा अंध बनावशे. राज्याधिकारीओ पोताना अधिकारथी हजारगुणी अहंपदता राखशे. विमो लालचु अने लोभी थइ जशे. सद्विद्याने दाटी देशे संसारी साधनोने धर्म ठरावशे वैश्यो मायावी, केवळ स्वार्थी अने कठोर हृदयना थता जशे. समग्र मनुष्य वर्गनी सद्वृत्तियो घटती जशे. अकृत अने भयंकर कृत्यो करता तेओमी वृत्ति अटकशे नहीं. विवेक, विनय, सरळता इत्यादि सद्गुणो घटता जशे. अनुकंपाने नामे हीनता थशे. माता करतां पनीमां प्रेम वधशे; पिता करतां पुत्रमा प्रेम वधशे; पातिवृत्त्य नियमपूर्वक पाळनारी सुंदरीओ घटी जशे. स्नानथी पवित्रता गणाशे; धनथी उत्तमकुळ गणाशे गुरुथी शिष्यो अवळा चालशे. भूमिनो रस घटी जशे. संक्षेपमा कहेवानो भावार्थ के उत्तम वस्तुनी क्षीणता छ; अने कनिष्ट वस्तुनो उदय छे. पंचमकार्नु खरुप आमांनु प्रत्यक्ष सूचवन पण केटलुं वधुं करेछे ?
मनुष्य सद्धर्मतत्त्वमां परिपूर्ण श्रद्धावान नहीं थइ शके; संपूर्ण तत्त्वज्ञान नहीं पामी शके; जंबुस्वामीना निर्वाण पछी दश निर्वाणी वस्तु आ भरतक्षेत्रथी व्यवछेद गइ.
पंचमकाळर्नु आवु स्वरुप जाणीने विवेकी पुरुषो तत्त्वने गृहण करशे; काळानुसार धर्मतत्त्वश्रद्धा पामीने
