________________
९० श्रीमद् राजचंद्र प्रणीत मोक्षमाला. नथी. माटे पंचवीश महोर मागवी. ए विचार पण फर्यो. पंचवीश महोरथी कंइ आखू वर्प उतराय नहीं माटे सो महोर मागवी ; त्यां वळी विचार फो. सो महोरे वे वर्ष उतरी, वैभव भोगवीए; पाछां दुःखनां दुःख. माटे एक हजार महोरनी याचना करवी ठीक छे; पण एक हजार महोर छोकरांछैयांनां वेचार खर्च आवे के ए, थाय तो पुरुं पण शुं थाय? माटे दश हजार महोर मागवी के जेयी जींदगी पर्यंत पण चिंता नहीं. त्यां वळी इच्छा फरी. दश हजार महोर खवाई जाय एटले पछी मुडी वगरनाथई रहे पडे. माटे एक लाख महोरनी मागणी करुं के जेनाव्याजमा वधा वैभव भोगवं; पण जीव ! लक्षाधिपति तो घणाय छे. एमां आपणे नामांकित क्याथी थवाना? माटे करोड महोर मागवी के जेथी महान् श्रीमंतता कहेवाय. वळी पाछो रंग फर्यो. महान् श्रीमंतताथी पण घेर अमल कहेवाय नहीं माटे राजानु अर्धं राज्य मागवू; पण जो अर्धं राज्य मागीश तोय राजा मारा तुल्य गणाशे. अने वळी हुँ एनो याचक पण गणाइश. माटे मागवू तो आवें राज्य मागवं. एम ए तृष्णामां डुब्यो; परंतु तुच्छ संसारी एटले पाछो वळ्यो भला जीव! आपणे एवी कृतघ्नता शामाटे करवी पडे के जे आपणने इच्छा प्रमाणे आपवा तत्पर थयो तेज राज्य लई लेवू; अने तेनेन भ्रष्ट करवो? खरु जोतां तो एमां आपणीज भ्रष्टता छे. माटे अर्धं राज्य मागवू; परंतु ए उपाधिए मारे नथी जोइती. त्यारे नाणांनी उपाधि पण
