________________
कपिलमुनि भाग १.
८७
नगर हुँ ए पदवी पाम्यो नहीं. तुं कहे त्यां जइने हवे हुं माराथी वनती विद्या साध्य करूं ; श्रीदेवीए खेद साथै h: "ए ताराथी वनी शके नहीं, नहीं तो आर्यावर्त्तनी मर्यादापर आवेली श्रावस्ति नगरीमां इंद्रदत्त नामनो तारा पितानो मित्र रहे छे, ते अनेक विद्यार्थियोने विद्यादान दे छे; जो ताराथी त्यां जवाय तो धारेली सिद्धिथाय खरी.' एक वे दिवस रोकाइ सज्ज थइ अस्तु कही कपिलजी पंथे पड्या.
अवध वीaai कपिल श्रावस्तिए शास्त्रीजीने घेर आवी पहोंच्या. प्रणाम करीने पोतानो इतिहास कही वतान्यो. शास्त्रीजीए मित्रपुत्रने विद्यादान देवाने माटे वहु आनंद देखाड्यो ; पण कपिल आगळ कंइ पुंजी नहोती के ते तेमांथी खाय, अने अभ्यास करी शके एथी करीने तेने नगरमां याचवा जवुं पडतुं हतुं याचतां याचतां वपोर थइ जता हता, पछी रसोई करे, अने जमे त्यां सांजनो. थोडा भाग रहेतो हतो; एटले कंइ अभ्यास करी शकतो. नहोतो. पंडिते तेनुं कारण पूछयुं त्यारे कपिले ते कही 'वतान्युं पंडित देने एक गृहस्थ पासे तेडी गया. ते गृहस्ये कपिलनी अनुकंपा खातर एने हमेशां भोजन मळे एवी गोठवण - एक विधवा ब्राह्मणीने त्यां करी दीधी. जेथी कपिलने ए एक चिंता ओछी थइ.
