________________
देवकीना व पुत्रोनी कथा. (३६५) करी हाथ जोमीने आ प्रमाणे विनंती करवा लाग्यो. “ हे प्रन्नो! हुं आपनी
आझाश्री पूर्वजन्मना कर्मने क्षय करवा माटे इमप्तानमां जश शुन्न नावधी कार्योत्सर्ग करीश." प्रन्नुए “ हे साधो ! मरजी प्रमाणे आचरण कर." एम आज्ञा करी एटले ते महामुनि तुरत प्रनुने नमस्कार करी समवसरणश्री चाली निकल्या. अनुक्रमे ते पगले पगले बलती चीतानना समूहवाला, क्रीमा करी रहेला नुत प्रेतवाला अने बहु शबवाला श्मसानमा आवी पहोच्या. त्यां कमाना धारणहार ते सहामुनि, नुमीने पमिलेही तुरत मेरु पर्वतना शिखरनी पेठे स्थिरचित्त करीने कायोत्सर्गे रह्या. जेटलामां ते मुनिराज, पोतानी नासिका सन्मुख नेत्र राखीने, ढींचनी जोममां वे लांबा हाथ राखीने अने आत्माने विषे स्थिर मन राखीने नन्ना रह्या तेटलामां प्रथमश्री तेज मार्गे अकाले उर्चा तथा दल लेवा माटे गयेला महाकोधी सोमिल नट्टे ते गजसुकुमाल मुनिने तेवी रीते कार्योत्सर्गे नन्नेला दूरथी दीग. पी मनमां बहु क्रोध पामीने ते विचारवा लाग्यो के, " हा ! आ उष्टे नवी परणेली म्हारी निर्दोष पुत्रीने त्यजी दीधी ने, माटे ए उष्टर्नु मस्तक हवणां पामी नाखुं !” आम विचार करीने पठी चारे तरफ जो कोश्ने न देखवाथी ए विप्रे तलावमांथी लीली भाटी लश् गजसुकुमालना मस्तक नपर गोलाकार पाल करी अने परी तेमां खेरना अंगारा नस्या. परी ते कूर महा नये पामतो तो त्यांची नाशी गयो. कडं बे के-महापापी पुरुषो पोतानाश्रीज सर्व स्थानके त्रास पामे .
पनी खेरना अंगारावमे जगसुकुमालतुं मस्तक सलगवा लाग्युं एटले स्थिर संवेगवाला ते महामुनि श्रा प्रमाणे विचारवा लाग्या. “हे जीव ! तें पूर्वे करेलां इष्ट कर्मथी आवी महा कायाना संयोगने लीधे नरक गतिमां बहु अग्निना संतापो सहन कस्या ने. हे जीव ! तपावेला कथीररूप जलपानथी तथा अग्निमय पुतलीयोना आलिंगनश्री तुं बहु तपेलो यूँ के, जेनी आगल श्रा कांश हिसाबमां नथी. जो के पाउलथी मलमूत्रे करीने मलीन तथा दाहने योग्य एवा आ देहे करीने कर्मना समूहथी संसारचं कारण थq पमे ते करतां प्रत्यारे नरमीनूत थर्बु ते वधारे वखाणवा जेवू दे. हे जीव ! तुं श्रा शरीरने विषे ममतापणुं त्यजी दे, पोताना हृदयमा नपशम धारण कर अने
४७