________________
(३७०) ऋषिमंमलत्ति-पूर्वाई, कायोत्सर्गे रह्यो उतो धर्मध्यानमां नत्कृष्ट दृढता पाम." आ प्रमाणे वृदिपामता धर्मध्यानयी नाश पामी गयो ने पोताना कर्ममलनो समूह जेमनो एवा ते गजसुकुमालमुनि केवलज्ञान पामीने मोक्षस्थान प्रत्ये गया. देवताना समूहे त्यां तेमनो पूष्पना वर्षाद अने वाजींत्रोना नादथी महोत्सव कस्यो. . हवे वीजे दिवस सवारे गजसुकुमाल मुनीश्वरने वंदन करवा माटे बहु नत्साहवंत श्रयेला कृष्ण हर्षथी परिवार सहित समवसरण प्रत्ये चाल्या. रस्तामां तेमणे जरावस्थाथी जीर्ण श्रयेला, अति र्बल शरीरवाला अने म्होटी इंटोना नारथी श्वासोश्वास लेता को वृक्ष पुरुषने दीगे. ते पुरुष एक एक इंट लश्ने महा कष्टथी कोश्ना चणाता माल नपर मूकतो हतो, कृष्णने तेना उपर दया आवी, तेथी तेमणे पोताना हाथथी एक इंट लश्ने तुरत ते माल नपरथी मूकी. पठी हर्ष पामेला सर्वे राजानए पण एक एक इंट लश्ने माल नपर मूकी. आम एक एक इंट मूकी तो पण माल नपर वहु इंटोनो जयो एकगे थइ गयो. पठी हर्ष पाम्यो ने आत्मा जेमनो एवा श्रीकृष्ण समवसरणमां आवीने श्री जिनेश्वर प्रन्नुने नमस्कार करी श्रेष्ठ साधुननी पंक्तिमां जोवा लाग्या; परंतु पोताना बंधु एवा श्री गजसुकुमाल मुनीश्वरने न दीग; तेथी ते चित्तमां कांइक आश्चर्य पामीने हाथ जोमी श्री जिनेश्वर प्रन्नुने पूठवा लाग्या. “हे स्वामिन् ! जेणे कालेज दीका सीधी रे एवा तथा सर्व साधुनमा मुकुटमणि समान म्हारो नाइ क्या ?" कृष्णे आम पूग्युं एटले संदेहरूप वनने नस्मीनूत करवामां अग्नि समान एवा श्री नेमिनाथ प्रनुए कह्यु. “ हे कृष्ण ! सान्नलो. ए साधु म्हारी आझायी काले सांजे महा घोर एवा श्मसानमां जर कायोत्सर्गे रह्यो हतो. त्यां तेने जोश्ने कोइ पुरुप बहु कोप पाम्यो हतो." जिनेश्वर प्रन्नुए या प्रमाणे गज. सुकुमाल मुनीश्वरनी प्रथमश्री पारंनीने मोक्ष पर्यंत सुधीनी वात कही. वली तेमणे एम पण जणाव्यु के, “नावशत्रुन्नी साये युः६ करता ए महामुनिये शुलावधी श्रोमा वखतमां पोतानो अर्थ साध्यो ." अनुनां आवां बने कानने विषे कमवां वचन सोनली कृष्ण ललाटमा विकराल नकुटि चमावीन प्रन्नुने पूच्यु. “ हे अरिहंत प्रन्नो ! पापी पुरुषोनी मध्ये अधम एवो ते कयो माणन हतो के, जेणे म्हाराबंधुरुप मुनीने हाएया.खरेखर ए पण श्रोमा वखतमा