________________
(३६७) ऋषिमंमलबत्ति-पूर्वाई. स्त्रीयो मध्ये हुं पोताने धन्य तथा कृतकृत्य मानुं बु, माटे हे सुत ! तुं पोतानी माता नपर कृपा करीने युवावस्थापर्यंत विषयसुख नोगव अने वृक्षवस्था प्राप्त श्रये तुं निश्चे चारित्र अंगीकार करजे." आ प्रमाणे आकुलव्याकुल चि. त्तवाली मातानां वचन सांजलीने स्थिर बुध्विाला गजसुकुमाल कुमारे तुरत मधुर वचनथी कडं." हे मात ! सांनलो, आयुष्य शरदशतुनामेघ समान चपल ने. लक्ष्मी पण तेवाज स्वन्नाववाली . वली यौवन पण मदोन्मत्त हाथीना वे कान जेवूज चपल ने तो हे मात ! हितेषु एवा महर्षि पुरुषोए केवल :खना मंदिररूप आ संसारमा सुखना अर्थियोने रहेवू अयोग्य कहेलु ."
आ प्रमाणे माताने समजावी अने पी व्रतना अर्थी एवा गजसुकुमाले कृष्णनी पासे जश्ने तेमने पोतानी चारित्र अंगीकार करवानी वात जणावी. एटले कृष्ण प्रेमपूर्वक आलिंगन करी नंचा आसने बेसारीने पोताना न्हानानाइने तुरत कर्वा के, “ त्हारी व्रतनी वार्ताथी स्वजनादि सर्वे बहु दुःखी थशे, माटे हे वत्स ! तुं हवणां व्रतनी वात त्यजी दर आ युवावस्थाने विषे श्रेष्ठ एवां राज्यने अंगीकार करी उत्तम नोगाने नोगव.” आम स्नेहथी कुप्णे बहु कडं; परंतु दृढचित्तवाला तेणे व्रतनो नाव त्यजी दीधो नहि. पठी करतां नेत्रवाला कृपणे फरीथी कह्यु: " हे वत्स ! अमे त्हारा एक दिवसना राज्यन्नोगने जोवा इचिए बीए, माटे तुं एक वखत फट राज्यने. अंगीकार कर." पठी गजसुकुमाल “ मने थोमा विलंवधी सरयु; अर्थात् म्हारे थोमा विलंवथी कांश हरकत नथी; परंतु आ सौ प्रसन्न थान.” एम धारी मौन रहा एटले प्रसन्न थयेला कृष्णे तुरत स्वजनोने बोलावी अनिषेकविधि करीने वाजीत्रोना नाद पूर्वक म्होटा नत्सवथी पोताना न्हाना बंधुने राज्यासने बेसाख्या. पी वीजे दिवस सवारे गजसुकुमाल सर्व बंधुजनोने संतोष पमामी कृपणे करेला महोत्सवपूर्वक श्रीनेमिनाथप्रन्नु पासे गया. त्यां तेमणे पंचमुष्टी लोच करीने विधियी व्रत लीधु. पठी कृष्ण अनुमोदना करता उता पोताना घर प्रत्ये गया तेमज वसुदेवपिता विगेरे वीजा सर्वे मनुष्यो पण श्रीनेमिनायने तथा गजसुकुमालने नमस्कार करी दर्ष पामता उता पोतपोताने स्याने गया.
पठी गजमुकुमाल. चारित्र लीधुं तेज दिवसे श्रीनेमिनाथने नमस्कार