________________
(३४५) ऋषिमंमलरत्ति-पूर्वाई. धर मुनीश्वर त्हारा वहाला पिता श्राय .ते मासदमणने पारणे नगरमां निदा लेवा आव्या हता. तुं तेमनी साथे न जतो रहे एवी वायी आ त्हारी माता सहदेवीये ते महामुनिने मारी काढी मूक्या . हे वत्स ! हुं तेमना गुणोनु स्मरण करती उती रुदन करूं . हे कुमार ! ज्यारे तमे पंदर दिवसना हता त्यारेजतेमणेतमने राज्यासन नपर बेसारी दीक्षा लीधी अने ते दिवसथी ते मुनीश्वर आजेज आ नगरमां आव्या हता.” लघुकर्मी अने विवेकमान सुकोशल नूपति धावमातानां आवां वचन सान्नलीने तुरत पोताना श्रेष्ठ प. रिवार सहित वनप्रत्ये गयो. त्यां जेना शरीरे पुलकावली अश् हती एवो ते नूपति पोताना पितारुप साधुने प्रदक्षिणापूर्वक नतिथी नमस्कार करी तेमनी आगल वेगे. पी कीर्तिधर राजर्षिये आदरथी धर्मनो नल्लास करनारी वाणी कही. “हे नव्यपुरुषो! जन्म मरणादि कल्लोले करीने नरपुर एवा या संसाररुप समुश्मा असार एवा लोगोए करीने माणस जरापण तृप्ति पामता नश्री; तेमां पण दक्षिणावर्चशंखनी पेठे मनुष्य जन्म उर्खन डे अने तेमां विषयसुख विजलीना समान चंचल ले. आ संसारमा प्राणीयोने जन्ममरणादि घोर दुःखो प्राप्त श्राय ; माटे तत्त्वने जाणनारा पुरुषोए सर्व प्रकारे संसारनो त्याग करवो.” मुनिनी आवी धर्मोपदेशना सांजलीने प्रसन्न थयेला सुकोशल नूपतिये कडं. “हे तात! तमारा दर्शनथी आजे म्हारो जन्म सफल अयो. मने बालकने संसार संबंधी दुःख आपनारां साम्राज्यपदने विष मूकी शुं तमे पोतेज हितकारी एवा व्रतने अंगीकार करयुं ? हे पिता ! हुं बहु तरल्यो टुं, माटे हवणांज मने पोताना चारित्ररुप अमृतनुं पान करावो." या वखते दोदा लेवाने तैयार श्रयेला सुकोशल पुत्रने जाणी सहदेवी तुरत त्यां आवीने तेने कदाग्रह करी ना पामवा लागी; परंतु सुकोशल नूपातय कडं. “ जो हुं त्हारो वहालो पुत्र यूँ तो तु मने पवित्र एवा चारित्र लेवा माटे ऊट रजा आप." वली ते पोतानी स्त्रीने कहेवा लाग्यो. "हे कृशोदरी !तने गर्न , माटे पुत्र थाय त्यारे तेने मारांराज्यने विये स्थापन करजे.अत्यारे तुमन विघ्नकारी श्रशनहि."या प्रमाणे मातानी, स्त्रीनी, सामंतोनी अने मंत्रीयोनी सुग्वे करीने रजा लs तत्त्वने जागनार ए सुकोशल राजाए तेज वखते नत्सवधी चारित्र ली . पठी मोहरूप निजाए त्यजी दीधेला ते पिता पुत्ररूप बने मुनी