________________
कार्तिक शेरनी कथा. (३३७) आशा आपो के, जेथी करीने हुं संयम लनं." बहु आग्रहथी राजानी आझा ल संसारथी निस्पृह थयेला ते कार्तिक शेठे जैनमंदिरोने विषे अहा महो. त्सव कराव्या. चार प्रकारना संघने नाना प्रकारनां दानथी सर्व प्रकारे संतोष पमामी दीनजनाने पण कृतार्थ करवा. वली सातत्रने दिपे पण पुष्कल
व्य वापरयु. एवामां तेना नाग्ययोगयी त्यां श्री मुनिसुव्रतस्वामी समवसस्वा एटले एक हजारने आठ वणिक्पुत्रोनी साये तेणे प्रत्नु पासे चारित्र अंगीकार करयु. अनुक्रमे ते स्थविरसाधुन पासे हादशांगीनो अभ्यास करतो गीतार्थ थ अने बार वर्ष पर्यंत उत्तरगुण चारित्रने पाली सौधर्म देवलोकने विषे ऐश्वर्यनां पात्र रुप इंश् अयो. हवे पेलो तापस पण क्षणी आनियोगिक कर्मने नपार्जन करी तेज सौधर्म देवलोकमां ऐरावत नामे आन्नियोगिक देव अयो. कोई एक दिवसे इं३ " हे देव ! तुं म्हारे बेसवा योग्य अति श्वेत कांतिवाटुं हाथीनुं रूप कर.” एम ते ऐरावतने आज्ञा करी; परंतु ते देवताए अवधिज्ञानश्री पोतानो तापसरुप पूर्वनव तथा इंश्नो शेठरूप पूर्वन्नव जाण्यो; तेथी तेणे गर्वने लीधे हाथीनुरूप न करयु. इंडे वारंवार कर्वा एटले ते देवताए इंश्ना पराक्रमने न जाणता हाथीनां बे रूप विकुव्या. पठी इंश पण
तुरत पोतानां वे मनोहर रूप करी तेना नपर बेगे. वली ते देवताए इंश्ने ले. । तरवा माटे पोतानां चार रूप कस्वां. तो इं६ पण नत्तम एवां तेटलांज रूपो
करीने तेना नपर बेगे. देवताए वारंवार पोतानां रूपो वधारवा मांड्या एटले इंद, क्रोधथी विचारवा लाग्यो के, “ मृत्यु पामवाने श्चतो आ हाथी शुं मने बेतरे ? " पठी अवधिज्ञानना नपयोगथी जोयुं तो इं हाथीने पूर्वन्नवनो तापस जाण्यो एटले तेणे पोताने बेतरवानी इछा करता ते हाथीने हावा माटेहाथमां वज्र लीधुं."तुंबल करे , माटे हवणां आ वजथी तने मारूं." एम इंडेकडं एटले ते ऐरावत देवताए पोतानी कपट क्रीया त्यजी दीधी.
पही ते ऐरावत महा हाथी सरलगतिवमे निरंतर इंना क्रीमाविहारना कौ__तुकने पूर्ण करवा लाग्यो. प्रथम गृहवासमां सम्यक्त्वपूर्वक देशचारित्रने सारी रीतेपाली अने पनी हर्षपूर्वक चारित्रने पालतोते कार्तिक शेठ इंश पदने पाम्यो.
॥ इतिश्री कार्तिक शेठनी कथा ॥
