________________
( ३३६ )
ऋषिमंगलवृत्ति - पूर्वार्ध.
जोsने नगरवासी लोको तेने आदरथी बहु बखाएणता. लोको तेनी श्रा प्रमाणे. करता; परंतु कार्त्तिक शेठ तो ते मिथ्यादृष्टि अज्ञान तपवालो दोवाश्री तेना सामुं पण जोतो नहि. पबी ते तापस, पोताने नहि नमता एवा / कार्त्तिक शेठने जाणीने बहु क्रोध पाम्यो. कह्युं वे के - जैनसाधुन विना बीजाने विषे क्षमा गुण क्यांथी होय ? एक दिवस ते तपस्वीये पोतानी तपोशक्तिश्री त्यांना राजाने वश कस्यो; तेथी ते पोते पारणाने अवसरे तपस्वीने नोजनने वास्ते आमंत्रण करवा आव्यो. तपस्वये कह्युं " हे पृथ्वीनाथ ! हुं त्यारेज तमारा घरने विषे पारणुं करीश के, ज्यारे कार्त्तिक शेठ मने पीरसवा आवे. " राजाए ते वात कबुल करी तत्काल कार्त्तिक शेठना घरने विषे श्राबीने तापसनो निग्रह तेने कही बताव्यो. पी तत्त्वने जाणनार ने विशेष बुद्धिवंत एवा शेठे भूपतिने कधुं. " हे स्वामिन् ! अन्यतीर्थियोने विषे सत्क्रिया करवी योग्य नथी, तोपण दे राजन् ! हुं थापना नगरने विषे रहुं हुं, माटे आप जे श्राज्ञा करो ते म्हारे करवीज जोइए. कारण के, राजानो प्रदेश बलवान् होय बे." शेठे राजानुं वचन मान्य करधुं एटले प्रसन्न येलो भूपति सेनासहित तुरत पोताने घेर आव्यो. पती मध्यान्हने वखते तपस्वी, राजाना घरे पारणुं करवा ग्राव्यो त्यारे समयनो जाए एवो शेठ प त्यां श्राव्यो. राजाए मूकेला प्रासन उपर तापस बेगे एटले राजानी प्रज्ञाश्री शेठे तेने मिष्ट भोजन पीरस्यां ज्यारे श्रा शेठ पीरसतो इतो त्यारे ते तापसे " में तने नमाव्यो वे. " एम उंची आंगली करीने तेनो तिरस्कार करयो एटले शेठ विचारवा लाग्यो. " धिक्कार वे धिक्कार बे म्हारा जन्मने तथा जीतिने के, जे में या कुलिंगिनो सत्कार करीने म्हारा सम कितने मलिन करयुं. एले जे म्हारो पराभव कस्यो ते मने दुःखकारी नथी; परंतु ए जे अरिहंत धर्मनी निंदा करे वे ते मने बहु साले वे. अहो ! धन्य अने पुण्यवंत तो गंगदत्त शेग्ज वे के, जेणे गृहस्थधर्म त्यजीने श्रवसरे दीक्षा ग्रहण करी बे. जो में पण संसार जयने नाश करनारी दीक्षा ग्रागलश्री लीघी होत तो हुं आ प्रथम तापसी पराभव पामत नहि. दवे म्हारे या परस्वाधिन ने पवित्र एवा गृहवासश्री सरयुं.” या प्रमाणे कार्त्तिक शेठ बहु वैराग्य पाम्यो. पठी नाम जमीने गयो एटले होते राजानी विनंती करी के, “हे स्वामिन्! मने
L,