________________
( ३३७) ऋषिमंमलत्ति-पूर्वाई.
मग्गिनगिरि मि सुको-सलेण वग्घीकनवसग्गेण ॥
पत्तं परमं ठाणं, कित्तिधरेण वि वरं नाणं ॥ २४ ॥ . अर्थ-मौजिल पर्वतने विषे सुकोशल नामना मुनि, वाघेणे करेला नपसर्गथी मोक्षपद पाम्या अने तेमना पिता कीर्तिधरे पण श्रेष्ठ एवा केवल झानने नपार्जन करयु.॥ २४ ॥
॥ अथ कीर्तिधर तथा सुकोशल मुनिनी कथा॥
आ नरतक्षेत्रने विषे लक्ष्मीना निवास स्थानरुप साकेतपुर नगरमां सर्व स्थानके विजय मेलवनारो विजय नामे राजा राज्य करतो हतो. तेने मेरु पर्वतनी चूलिका समान स्थिर बुध्विाली, निर्मल शीलरुप गुणलक्ष्मी श्री मनोहर तथा प्रेमनां पात्ररुप हिमचूला नामे स्त्री हती. तेनने काले करीने वजवाहु अने पुरंदर नामना श्रेष्ठ कांतीवाला अनुक्रमे बे पुत्रो थया. .
आ वखते नागपुरमा प्रतापथी विख्यात एवोदधिवाहन नामे राजा राज्य करतो हतो. तेने चूमामणि नामे प्रिया हती. तेनने रूपलदमीये करीने मनोहर एवी मनोरमा नामे पुत्री हती. मातापिताए ते कुमारिकानो संबंध साकेतपुरना महाराजा विजयना पुत्र वज्जबाहुनी साथे कस्खो हतो. पितानी आज्ञाथी कुमार वजवाहु, म्होटी सैना सहित नागपुर प्रत्ये जश्ने म्होटा नत्सवपूर्वक मनोरमाने परण्यो. त्यां सासराना आग्रहथी केटलाक दिवस रहिने. पठी ते कुमार प्रिया सहित पोताना नगर तरफ चाल्यो. दधिवाहन नूपाले पोताना नदयसुंदर कुमारने परिवार सहित मनोरमानी साथे मोकल्यो. पठी आनंदी तथा गुणी एवा सालानी, पोताना मंत्री तथा मित्रोनी तेमज मनोहर एवी प्रियानी साथे पोताना नगर प्रत्ये जतो एवो वजबाहु कुमार वसंत ऋतुना अवसरे कोश्क पर्वतना नद्यान प्रत्ये श्रावी पहोच्यो. त्यां ते पोतानी सेनाने पमाव करावी पोते सालानी तथा प्रियानी साथे वसंत क्रीमा . करवाने वनमा गयो. मधुरस्वरे स्पष्ट गीतगान करवायी, अखंमित वेणुवाद्य वागवायी, यति रूपवंत गणिकान विनयवमे नाचवाश्री, स्त्री मंगलाकारे गीन गावामां यासक्त श्रवाश्री वाव्यत्रीमा, जलकीमा अने पुष्पादिकनी
