________________
श्री मल्लिनाथ चरित्र.
( ३१३ ) जायते तुं पण या चित्रशालाने परिपूर्ण जोया विना केम पाटो वली जाय वे ?” राजकुमारे कां. " हे मात ! देव अने गुरुनी पेठे पूजवा योग्य श्री मल्लिकुमारी नामनी म्हारी म्होटी व्हेन पोते प्रागल उनी बे, तो हुं निर्व्व थइ तेमनी आागल या म्हारी प्राणप्रिया सहित शी रीते जर शकुं ?"
म राजकुमारे कं एटले धावमाताये हसीने तेने क. " हे निर्मल बुदिवाला पुत्र ! ए श्री मल्लिकुमारी पोते नथी; परंतु चित्रकारोए चितरेलुं तेनुं पूर्व रूप बे. " धावमातानां प्रावां वचन सांजली कोपथी आकुल व्याकुल श्रयेला राजकुमारे करूं. “जे जमपुरुषे प्रा ठेकाणे देव तथा गुरुरूप म्हारी म्होटी व्हेननुं प्रावुं सुरतलीलानी प्रकृती योग्य स्वरूप चितरयुं बे ते पुष्ट बुवाला चित्रकार पर निश्वे यमराजाए पोतेज कटाक्ष कस्बो बे. " पी क्रोधातुर थयेला ते राजपुत्रे पोताना सेवकोने प्राज्ञा करी के, “ जेणे आवु रूप चितरथं वे ते चिताराने तुरत मारी नाखो." राजकुमारनी प्रावी थाझाथी राजसेवको तत्काल ते चिताराना पुत्रने पकयो ने कंपता शरीरवाला तेने वध करवा माटे तेन वधस्थानके लइ गया था वात सर्वे चितारानए सांजली; तेथी तेन एकता यह वधस्थानके गया. त्यां तेडए राजसेवकोने बहु व्यापी करामात्र अटकाव्या. पवी तेनुए तुरत राजकुमारनी पासेवी श्रेष्ठ नजराणा मूकी, उत्तम आशिषोश्री वृद्धि पमामी अने हाथ जोमीने मधुर वाणीथी कां. " हे नाथ ! जे चिताराए श्री मल्लिकुमारीनुं स्वरूप चितरयुं बे, तेने देवताए वरदान आपेलुं बे, जेथी ए चितारो जेनुं थोरुं पण रूप देखे तेनुं चिन्ह अने लक्षणयुक्त सर्व रूप चितरी शके बे. महाराज ! ए चिताराए पकदानी अंदर नजेला श्री मल्लिकुमारीना पगनो अंगुठगे दीगे हतो, माटे तेणे स्वभावथीज तेमनुं यथार्थ स्वरूप चितरेलुं बे. हे देव !आपे तेने वध करवानो दंक आपेलो बे ते मूकी दइ बीजो दंग करवो जोइए. कारण मे आपना प्रसादथी तेनी चित्रकलाथीज जीविए बीए. " चिताराजुनां श्रावां कोमल वचनथी कांइक शांत थयेला राजकुमारे मल्लिकुमारीनुं स्वरूप चितरनार चिताराना फक्त जमला हाथनो अंगुगे कपावीने तेने पोताना देशमांथी काढी मुक्यो, तेथी ते चितारानो पुत्र पण पोतानो नवीन जन्म मानतो तो घरनी सार सार वस्तुने लs कुटुंब सहित तुरत चाली
४०