________________
(३१४) ऋषिमंमलरत्ति-पूर्वाई. निकल्यो, अनुक्रमे थोमा दिवसमां ते श्री गजपुर प्रत्ये आवी पहोच्यो. पड़ी, 'फलनी श्छावाला ते चिताराए पोताना मावा हायना अंगुगथी श्री मल्लिकुमारीना नत्तम स्वरुपवालो चित्रपट चितस्यो, त्यारबाद ते चित्रपट्टने लई चित्रकार गुप्त रीते राजसन्नामां गयो. त्यां तेणे योग्य नेट मूकी नूपतिने प्रणाम कस्यो, अंदीनशत्रु राजाए पण तेने जन्मस्थान अने प्राववा विगेरेनुं कारण पूज्युं, ते नपरथी ए चिताराए मूलथी आरंनीने पोतानुं सर्व वृत्तांत कडं. आ वखते मल्लिकुमारीनु सुखकारी नाम सनिलवाथी अदीनशत्रु राजा, ते राजपुत्री नपर अति राग धारण करवा लाग्यो; तेथी तेणे चिताराने श्री मल्लिकुमारीनी रूप गुण विगेरेनी सर्व वात पूी. श्रा अवसरे चिताराये श्री मल्लिकुमारीनो पट प्रगट करीने नूपतिनां हाथमां प्राप्यो; तेथी अदीनशत्रु महाराजा श्री मल्लिकुमारीनां रूपने जो विस्मय पामीने कहेवा ला. ग्यो के, “हे महानाग! तें आ शुं विद्याधरीन स्वरूप चितरथु ले के किंनरीनुं ? अथवा तो कोई देवीन ? खरे लोकमां आईं स्वरूप को मनुष्यस्त्रीनुं तो नथीज!!!” राजानां आवां वचनथी चिताराए कहूं. “हे राजन् ! में श्री श्री मल्लिकुमारीनी फक्त आकृति चितरेली . कारण तेनुं खलं स्वरूपतो कोथी चितरी शकाय तेम नथी." चित्रकारनां आवां वचनथी अत्यंत प्रसन्न श्रयेला अदीनशत्रु राजाए पोताना मनमां वारंवार प्रशंसा करता मल्लिकुमारीनुं स्वरुप वहुवार जोयु. पगी तेणे चित्रकारने प्रीतिदानथी संतोष पमामी अने र. देवा माटे योग्य घर करावी आपीने पोताना नगरमा राख्यो. त्यार पनी ते राजाए पण मल्लिकुमारीनी साधे पाणीगृहण करवानी श्वाथी एक चतुर दूतने ऊट मिथिला नगरी प्रत्ये कुंनराजा पासे मल्लिकुमारीनुं मागु करवा मोकल्यो.'
दवे पंचाल देशमां कांपील्यपुर नगरने विष जितशत्रु नामे राजा राज्य करतो हतो. तेने बहु सौलाग्यश्री देदीप्यमान अने श्रेष्ठ गुणवाली धार णी विगेरे हजारो स्त्रीयो हती. आ वखते दिव्य संपत्तिथी श्रेष्ठ एवी मिथिला नगरीने विषे मनुष्योने वहाली को एक परिव्राजिका रहेती हती. ते हमेशां मनुष्योनी श्रागल पोताना पवित्र धर्मर्नु स्थापन करती राजाना अने . प्रधान विगेरेनां मुख्य घरोने विपे फरती हती. एक दिवस दमकममलने धारण करनारी ते पग्विाजिका, ज्यां पोतानी सखियोनी साये श्रीमल्लिकुमारी