________________
( २६० )
ऋषिमंगलवृत्ति - पूर्वाई.
तेनी सजानां बेठेला कोइ वे देवतान रामलक्ष्मणना स्परस्पर स्नेहने जोवा माटे पृथ्वी पर कोशला नगरीमां प्राव्या. पढ़ी तेनुए मायावमे रामना - तःपुरनी सर्व स्त्रीयोने " हे नाथ! तमे अमने सर्वने त्यजी दइ एकला क्यां जता रह्या वो ?” एम विलाप पूर्वक रुदन करती लक्ष्मणने देखामी. आ प्रमाणे बंधुनी प्रियाजने तार स्वरथी पोतानी आगल रुदन करती जोइ तुरत उत्पन्न श्रयेला महा शोकथी तप्त थयेला लक्ष्मण मनमां विचार करवा लाग्या के,
५
<s
हा ! आजे म्हारा सरखा प्रेमपात्र बंधु जीवता बतां निष्कारण वैरी एवा कालरूप क्रूरराक्षसे हवणां श्रा म्हारा प्यारा म्होटा बंधुने ग्रसीत करया के शुं ?" या प्रमाणे महा शोकरुप जोरावर सिंहथी लक्ष्मण मृत्यु पाम्या. लदमने दिव्य सिंहासन नपर मृत्यु पामेला जोइ अत्यंत खेद करता पेला बने देवतान विचार करवा लाग्या के
1
हा हा ! केवल परस्पर स्नेहनी परीक्षा करता एवा मोए आ प्रिय आकृतिवाला, महाबलवाला, पृथ्वीना आधाररूप, नत्कृष्ट संपतिना स्थानरुप अने गुणोश्री नरपुर एवा लक्ष्मणने इएया के शुं ? " आ प्रमाणे ते बन्ने देवता वहु खेद करीने जाणे रामना जयथीज होयनी ? एम कालना वशथी तुरत स्वर्ग प्रत्ये गया. धिक्कार बे धिक्कार बे यावा हास्य कार्यने ! ! !
८८
""
हे नाथ, हे नाथ ! आ आपने शुं थयुं ? एम कहीने रुदन करता एवा मंत्री विगेरेना शब्द सांजलीने राम तुरत सर्व भूपति अने प्रधानो सदित त्यां ग्राव्याने तुरत वैद्याने बोलावी औषध तथा मंत्रतंत्र विगेरे नपचार करवा लाग्या; परंतु मृत्युने वश थयेलाने गुण क्यांथी याय ? अर्थात् नज प्राय ठेवट निराश चित्तवाला राम पृथ्वी नपर लोटतां वतां मूर्छा पाया. फरी सचेत या एटले ते " हे बांधव, हे बांधव ! " एम कदीने रुदन करवा लाग्या. शोकश्री पीमित चितवाली अपराजिता राणी सुमित्रादि मातान ने बींजी विशल्या विगेरे हजारो स्त्रीयो पण बहु रुदन करवा लागी. या वखते सुंदर मंदिराने विषे भूपालोनो, अधिकारीयोनो, नगरवासी जनोनो
बजारमां बहेपारीयांनो एम सर्व स्थानके रुदननो अवाज संभलावा लायो पचिता प्राप्त श्रयेला बने कोबी परा नहिं नलंबी शकाय एवा मृत्युने जो बोब पामेला नंगलवण ने मदनांकुडा बन्ने पुत्रो