________________
आचा०
॥८८२॥
माटे तेवी संखडिना जमणने उद्देशीने तेवा स्थानमां विहार नकरवो, आज सोधुनी संपूर्ण संयमशुध्धि छे, के संखडिमां सर्वथा जवानुं मांडीवाळं.
-साधुए
त्रीजो उद्देशो.
बीजो उद्देशो कहने जो कहे छे, तेनो आ प्रमाणे संबंध छे, गया उद्देशामां बतान्युं छे के संखडिमां दोपो जाणीने त्यां जवानो निषेध कर्यो, हवे बीजे प्रकारे तेमां रहेला दोषोने बतावे छे.
से एगइओ अन्नरं संखर्डि आसित्ता पवित्ता छडिज्ज वा वमिज्ज वा भुत्ते वा से नो सम्मं परिणमिज्जा अन्नरेवा से दुक्खे रोगा के समुप्पज्जिज्जा केवली बूया आयाणमेयं || ( मू० १४ ) इह खलु भिक्खू गाहावईटिं वा गाावईणीहिं वा परिवायएहिं वा परिवाईयाहि वा एगज्जं सधि सुंडं पाउं भो वइमिस्सं हुरत्था वा उवस्सय पडिले हेमाणो नोलभिज्जा तमेव उवस्तयं संमिस्सीभावमावज्जिज्जा, अन्नमाणे वा से मत्ते विप्परियासियभूए stefore afraid वा तं भिक्खु उवसंकमित्त वृया आउसंतो समण ! अहे आरामंसि वा अहे उवस्ससि
ओवा विद्याले वा गामधम्मनियंतियं कट्टु रद्दस्सियं मेहुणधम्मपरियारणाए आउट्टामो, तं चेवेगईओ सातिज्जिज्जा - अकर णिज्जं चेयं संखाए एए आयाणा [ आयतणाणि ] संति संविज्जमाणा पच्चवाया भवति, तम्हा से संजए नियंठे तहष्पगारं पुरेसंखडि वा पच्छासंखडि वा संखडि संखडिपडियाए नो अभिसंधारिज्जा गमणाएं (मृ० १५)
सूत्र
॥८८२