________________
आचा०
सूत्रम
॥६७८॥
॥६७८॥
शरीरमां दुःख दे, तेवा समये साधु दीनतारहित मन राखीने तेने सहे.
तेज प्रमाणे शियाळामां ठंडा देशमां वस्त्रविना ठंड सहेवी पडे; तथा, गरम देशमां उनाळामां वस्त्रविना तडको सहेवो पडे; तथा डांस-मच्छरोना डंख लागे. आ बधा परिसहो एकसाथे डांस-मच्छर, तथा घासना कडवा फरसनां दुःख साथे आवे छे.
अथवा ठंड-ताप विगेरे परस्पर विरुद्ध दुःख छे. तेमांथी कोइएक अनुक्रमे आवे. (बहुवचननो सूत्रमा प्रयोग छे, तेथी जाण, के, | ते दरेक तीव्रमंद के, मध्यम अवस्थावाळो फरस छे.) ते हवे वतावे छे.
विरुप [ बीभत्स ] ते, मनने दुःख देनार, अथवा जुदी जुदो जातना मंद विगेरे भेदना स्वरुपवाळा विरुपरुप जे फरसो छे, हूँ तेनाथी थतां दुःखो पडे; अथवा, ते दुःख आपनार घास विगेरेना स्पर्शी होय; ते वधांने चित्त स्थिर करीने दुर्ध्यान छोडीने सहन करे.
मा-कोण सहन करे.-:-उपर बतावेल वस्त्ररहित अल्प-वस्त्रवाळो, अथवा अचलन-स्वरुपवाळो (प्रतिमाधारी) सम्यक्प्रकारे सहे.
मा-शुं विचारीने सहे ? उ. जे लघु गुण छे तेनो भाव लघुता छे. ते द्रव्यथी अने भावथी वे प्रकारे लाघवपणुं छे. तेने जाणनारो समताथी परिसहो तथा उपसर्गाने सहे छे. आ संबंधे नागार्जुनीया कहे छे.
“एवं खलु से उवगरणलाघवियं तवं कम्मक्खय कारणं करेइ" ।। ए प्रमाणे उपकरणना लाघवपणाथी कर्मने क्षय करनारो तप निश्चयथी उत्तम साधु करे छे. ए प्रमाणे कहेला कर्म वढे भाव लाघव माटे उपकरण लाघवनो तप करे छे, ए कहेवानो सार छे.
कब-ब-ब-नववार
