________________
अवा०
॥६७९ ॥
वळी ते उपकरणना लाघवथी कर्म ओछां थाय छे, अने कर्म ओछां थवाथी उपकरण लाघव मेळवतां तृण विगेरेना स्पर्शो सहेतां काय कलेशरूप बाह्य तप पण थाय छे. तेथी ते साधु सारी रीते सहे छे. आ मारुं कहेलं नथी, एवं सुधर्मास्वामी कहे छे. के जे में कहां अने हवे पछी कहीश. ते वधुं भगवान महावीरे पोते प्रकर्षथी अथवा शरुआतमां कहेलुं छे. प्र - जो भगवान महावीरे कधुं छे. तेथी शुं समजबुं ? उ-- उपकरण लाघव अथवा आहार लाघव तपरूप छे. एवं जाणीने शुं करवुं ते कहे छे. द्रव्यथी क्षेत्रथी काळथी अने भावथी तेमां लघुता राखवी जेमके द्रव्यथी आहार उपकरणमां लाघवपणुं राखवु ( एटले जरूर जेटलांज खिवां) क्षेत्रथी वधां गाम विगेरेमां बोजारुप न थवं. काळथी दीवस अथवा रातमां अथवा दुकाळ विगेरे खराब वखतमां शांति | राखी तथा भावथी कृत्रिम अने मलिन विगेरे कुभाव त्यागवा ( अर्थात् पोते कष्ट सहन करीने मनमां कुभाव न करतां चारित्र | निर्मळ पाळवु तथा गृहस्थोने के बीजा जीवोने कोइपण रीते पीडाकारक न थबुं. )
सम्यक्त्व एटले प्रशस्त अथवा शोभन तत्व अथवा एक संगतवाळं (जेनाथी एकांत हित थाय तेवुं तत्व ते सम्यक्त्व छे. कं छे केः“ प्रशस्तः शोभनश्चैत्र, एकः सङ्गत एव च । इत्येतैरुप सृष्टस्तु, भावः सम्यक्त्वमुच्यते " ॥ १ ॥ प्रशस्त शोभन एक संगतवाळो जे भाव धाय ते सम्यक्त्व छे (भावार्थ उपर आवेल छे.)
आवुं सम्यक्त्वज अथवा समत्वज सारी रीते समजे विचारे, के पोते अचेल होय अने बीजो एक वस्त्र विगेरे राखनारो होय, तेने पोते निंदे नहि. कहां छे केः
" जोsव दुवत्यतिवत्थो एगेण अचेलगो व संधरइ । ण हु ते हीलंति परं सव्वेऽवि य ते जिणाणार " ॥ १ ॥
सूत्रम्
॥६७९ ॥
