________________
आचा०
सूत्रम्
॥५९६॥
2॥५९६॥
वयसावि एगे वुइया कुप्पंति माणवा, उन्नयमाणेय नरे महया मोहेण मुज्झइ; संघाहा बहवेभुजो २ दुरइक्करमा अजाणओ अपासओ, एयं ते मा होउ, एयं कुसलस्स दंसणं तदिट्टीए तम्मुत्तीए तप्पुरकारे तस्सन्नी तलिवेसणे जयं विहारी चित्त निवाई पंथनिज्झाई पलि बाहिरे, . पासिय पाणे गच्छिज्जा ॥ सू० १५७ ।।
कोइ वखत तप संयमनां अनुष्ठान विगेरेमां खेद आवतां; अथवा, प्रमादथी भूलतां गुरु विगेरेए. धर्मना कारणे वचनथी पण ठपको आपतां परमार्थने नहीं जाणनारा केटलाक साधुओ क्रोधायमान थाय छे, अने बोले छे के, "आ गुरुए मने आटलावधा साधुओ वच्चे ठपको आप्यो. में शुं गुनोह को हतो ? अथवा, आ वीजा पण. तेवी भूल करनारा छे. मने पण एटलोज अधिकार छे. तेथी मारा जीवितने पण धिक्कार हो! विगेरे विचारतां महामोहना उदयवडे क्रोधरूप-अंधारावडे ढंकायली चक्षुवाळा तेओ साधनो H (शांतिरूप)-समुचित आचार छोडीने बन्ने प्रकारे ज्ञानथी तथा, वयथी अशक्त बनेला जेम, समुद्रमांथी वहार जतां माछलु नाश पामे; तेम गच्छमाथी नीकळीने तेओ एकला फरतां धर्मभ्रष्ट थाय छे, अथवा कोइ माणस वचनथी एम कहे के:- . .
"आ माथामां लोच करावेला मेलथी शरीर गंधातावाळा प्रगत अवसरे (दहाडो चडेज) आपणे देखवा. (अर्थात् आ अपशुकन थया के सामा मळ्या.) आq बोलतांज केटलाक साधु क्रोधथी अंधा बनी जाय छे, अथवा कोइनो स्पर्श थाय; तोपण, कोपायमान
SIGDRBEEG
