________________
सूत्रम्
आचा
॥५९५॥
॥५९५॥
साधु एकलो पडतां नाश पामे छे, ते नीचली गाथामां बतावे छे.
एवं गच्छसमुद्दे सारणविईहिं चोईया संता। णिति तओ सुहकामी, मीणा व जहा विणस्संति ॥१॥ ___ गच्छ समुद्रमा रहेता साधुने प्रमादथी भूलतां प्रेरण करतां पोते कंटाळी नीकळी जाय; तो, ते सुखना वांच्छक माछला माफक नाश पामे छे. गच्छंमि केइ पुरिसा सउणी जह पंजरंतरणीरुद्धा। सारणवारणचोइय पासस्थगया परिहरंति ॥३॥
शकुनी पक्षीने जो. पांजरामां पूरेल होय; तो, जीवहिंसा विगेरे न करी शके. तेज प्रमाणे स्मारण (दोषने याद करांववा) वारण (पापथी अटकाववा) अने धर्ममां प्रमाद करवाने प्रेरणा करवाथी पासत्था (ढीलापणाने) पाम्या होय; छतां पण गच्छमां रहेला साधुओ पाछा सुधरी जाय छे.
जहादियापोयमपक्ख जाय, सवासया पविउमणं मणागं तमचाइया तरुणमपत्तजायं
ढंकादि अवत्तगम हरेजा ॥ ४ ॥
जेम पक्षीनु वच्चु पांखो विनानुं पोताना माळामांथी नीकळवानी इच्छा करे; त्यारे, पांखोना जोर विनानु ते बच्चं आम तेम | कुदका मारतां तेने मोर विगेरे उपाडी जाय छे. उपर प्रमाणे सिद्धांत पूरा भण्या विना, अने लायक उम्मर विना गुरुए ठपको आपतां जे समृदाइथी रीसाइ नीकळी जाय; ते तीर्थीक ध्वांश विगेरे भ्रष्ट थाय छे ते शास्त्रकार बतावे छे:
BIक्वान्वयन
स
