________________
-
अथ श्री संघपट्टकः
(१६१)
Pawww.
MAAw
-
हेर्बु ते विरुद्ध थात एटले ए प्रकारनुं कहेवू न थात एवं कहेवाश्रीज निश्चय थाय जे जे साधु निवास रहीत तेज निश्राकृत ने.
टीका--एवं च चैत्यबास इदानींतनमुनीनामुचित आग. मोक्तत्वादिति हेतुरुक्तन्यायेना गमोक्तत्वस्यासिकत्वादसिधः॥ यदप्युदितमा सैरसीत्साहासिझांताच्चैत्यवास स्तथापि गी. तार्थाचरित्वा त्सेत्स्यतीति यञ्चतस्यैव च श्रीमदार्य रक्षितपादैरित्यादिना च्छवास सएही त्यंतेन समर्थनं तदप्य संगतं ।।
अर्थः-वळी ते कवू जे आ कालना मुनिले चैत्यवास करवो उचित ठे, आगममां कछु ने ए हेतु माटे एम जे स्थापन कयुंहतुं ते पूर्व कही देखायो एवा न्यायथी आगममां कहेवापणुं असिक थयु, माटे ए हेतु पण अलिक थयो एटले खोटो थयो आगममां चैत्यवास करवानो कोई जगाए कडोज नथी वळी तें कडं जे सादात् सिद्धांतमां चैत्यवास कयो नथी तो पण गीतार्थ पुरुषे आच. रण कयों बे तेथी सिद्ध थशे जे माटे आर्यरक्षित आचार्ये इत्यादि आरंजीने " उवाससएही " त्यां सुधी चैत्यवास करवानुं समर्थन कयु ते पण असंगत ठे अघटतु दे.
टीका:-आवास सएहीत्याद्याप्तोपदेशस्य नगवत्प्रणीता गमेष्वनुपलंचात् ॥ सूलागमन विरोधाच ॥ तथाहि ॥ श्रील. दार्यरक्षितपादेषु स्वर्गगतेषु प्रायेव प्रतिवादिनिराचिकीर्पया मथुरापुरीप्रेपितेन गोष्टामाहिलेन जनपरंपरया गुरूणां स्वर्ग गमनं उर्वलिकापुष्पमित्रस्य सृरिपदप्रतिष्टा माकर्ण्यदयोध्धुर