________________
( १२२) नोकली निरवाली, हियह पहिरी बाली । सुकृतीया हुइ सुखकरणी, इसी विहसी करणी। टीसह महामरि, श्रावानी मानरि। उल्लत्या अशोकु, वतत रागु थालवइ लोक । इम वसंतश्रो विलउई, नुररान हुई हसह ।। ४१ (मु०)
8 ग्रीष्मऋतु-वर्णन (१) गयो सियालो, आयो उन्हालो । लू वाजै छै, शीत लाजै छ। पग दाझै छ, तावडो तपै छ । रूख पात झडै छइ, ल्ख पवन पडे छई। पणिहारी पाणी माटि लडे छड, वावया सुकै छई। लोग काम चूकै छइं, पंथोमार्ग मूकै लई । तावडो लुकै छइ, कंठ सूकै छइ । . जोगी जाप जपें छई, जीव रूख नै लपँ छ । सर्वछाया छिपें छहं, तावडो त छइ ।
" " ", चंटन प्याला भरावीजै । तैखाने पोटीजै, मलमल अोढीजै । एलची साकर ना पाणी पोजें छइ, वाय लीजै छ। । मोन दीजै छइं, करतूत कीजै छई। लाहो लीजै छइं, श्राबा मोरया छइ । फाग खले छई, पचरका मेले कइ । मुहडै गुलाल छेलै छई, लोक हाय झेलै छइ । हीया विकसे, लोक हसै। बागवाड़ी लाइने, तलाव न्हाईनै । कमल लाइजै, चाग वाइजै । राग गाइने, आणंद पाइजै । दुलीचा विछाइजै, यार बोलाईजै । गोठ कराइने, पात्र नचाइने । बाना बनाइने, पाय नचाइ नई। रंग रमीइं, परदेस काइ भमीइं
१ रास।
