________________
'१२]
[पद्मिनी चरित्र चौपई
धोवत' पग थे आवियो रे लाल, इम सुभटां समझाय' रे सरागी आयो वले आलिम कनै रे लाल, वारु वात वणाय रे ।।१३।।।। परगट हुई पालखी रे लाल, सोवन कलस सोहात रे सरागी। वार वार विचमे फिर रे लाल, वादल पदमणी वात रे ॥१४॥बु।। होठ वुद्धि जेहने हुवइ रे लाल, दोहरी केही वात रे सरागी। लालचंद कहि बुद्धि थकी रे लाल, वादल खेलइ घात रे ।।१।।
दूहा
'फिर फिर पदमणिरै मिसे, करतो वादल वात । रह्यो पहोर दिन पाछलो, तेहवै पूगी घात ||१|| लसकर पिण अलघो गयो', जूझण वेला जाणि । बड़े वेर हम कुभई, वादल कहें ए वाणि ||२|| एक वार रावल ईहा, मुकी हमारे पासि। दोय च्यार वाता करी, आ तुझ आवासि ॥३॥ हाथें करि परणी हुंती, लोक तण व्यवहार । सीख करी पुसली भली, आवण रो आचार ॥४॥ पदमणी बोल सुणी ईसा, सुणि वादल कहै राय । भली बात पदमिणी कही, हम खुशी हुआ मन माय ।।।
१ थोमत २ सीखाय ३ देखि आलम दुख जात रे ४ पुहती ५ रहयो ६ सुनि वीनति सुलतान ७ साहि ।